Hoofdstuk 8

''Sorry, maar anders zagen de ouderen je'' zei Eran.
''En wie/wat zijn de ouderen?'' vroeg ik. Want als ik hier dan toch nog een tijdje zat kan ik het beste zoveel mogelijk te weten komen.
''De ouderen zijn, zoals de naam al zegt, de oudere mensen, zij weten wie wat en hoe doet zeg maar. Zij weten het meeste van deze plek. Als iemand van hun je had gezien waren we er geweest. Ze hebben ookal zien ze er niet zo uit, hele goede ogen en oren. En dan heb ook nog de mensen die hun helpen. Carmen en Dave zijn twee van die mensen. Maar als ik ze niks over je had verteld, zouden ze meteen iets verdenken en ons veraden. Dus hierdoor vormen ze wel een gevaar, en daarom moet ons verhaal zo echt mogelijk klinken. Maar ik ben hun eigenlijk ook wat verontschuldigd, want als ik iets deed wat eigenlijk niet mag, en geloof me dat doe ik eigenlijk nogal vaak, zagen ze het nog wel eens door de vingers.'' eindigde Eran zijn verhaal.
''Ik heb nog wel een paar vragen. Ten eerste, wie zou mijn moeder zijn in dit verhaal? Want als ze daar naar vragen en we kunnen niet antwoorden, zijn we er zo bij. En twee waar moet ik zolang blijven? Ik denk namelijk dat het een beetje raar is als ze de heletijd een meisje uit jou kamen zien komen..'' zei ik terwijl ik op zijn bed ging zitten. Eran keek me aan terwijl hij over mijn vragen leek na te denken.
''Je bent wel oplettend.'' zei hij, en ik blooste een beetje.
''Maar gelukkig heb ik dat al geregeld toen ik wat eten ging halen. De beste vriendin van mijn moeder wil je moeder wel spelen, en daar kan je ook zolang ook verblijven. Ze heet Helen. Ze is 45 jaar en heeft al twee kinderen. Dat zijn Fay die je al ontmoet hebt en haar zusje Lieke. Lieke is net vier geworden. Dus dan wordt je het 'adoptiezusje' van Fay'' zei Eran met een glimlach, waardoor ik ook meteen moest glimlachen. En het klonk leuk om het zusje van Fay te moeten spelen. Ik kon eigenlijk al meteen goed met haar opschieten.
''Ik vind het niet erg om haar zusje te moeten spelen'' zei ik nogsteeds glimlachend.
En daardoor denk ik ook weer aan Alice. Ik vroeg me af of iemand (behalve mezelf dan) haar al had gevonden, of de politie al naar me opzoek was, en of Bas opgepakt was voor de moord op Alice, of at hij gewoon glashard had gelogen en gezegd had dat ik het gedaan heb.
''Waar denk je aan?'' deze vraag verstoorde mijn gedachtengang.
''Aan dingen die er thuis zijn gebeurd, jij?'' vroeg ik, omdat ik niet wou dat hij er verder op in ging.
''Ik vroeg me af hoe het er bij jullie daarboven'' hij wees met zijn vinger naar boven, alsof ik het anders niet snapte maar goed.
''aantoe gaat, wat voor gewoontes jullie hebben, hoe de gebouwen eruit zien enzo, en was al aan het proberen een plan te bedenken, maar ik kom niet erg ver.'' Ik was blij dat hij nu al een plan aan het verzinnen was, want ik wou zo snel mogenlijk naar huis. Natuurlijk ben ik ook een beetje blij dat ik nu hier zit, want hier zitten ook geweldige mensen. Maar toch, thuis is toch anders.
''Het is bijna acht uur, ze kunnen dus elk moment hier zijn. Oowwja, voordat ik het vergeet te zeggen, als Fay weggaat, ga je met haar mee, dan laat ze je zien waar je slaapt enzo en kan je kennis maken met Helen en Lieke...'' Ik zag dat hij nog wat wou zeggen maar hij werd afgekapt door het geluid van knokkels die drie keer op het ijzeren slot terecht kwam, even wachten en toen weer drie keer op het ijzer terecht kwam.