W88

Maar helaas, na twee maanden was er nog steeds niets veranderd. De hoop die Bloom gekoesterd had was stilaan weer verdwenen. Klagen hoorde je haar niet doen, maar ze vond het vreselijk om steeds opgesloten te zijn. Maar ze hield haar mond, want ze wilde de anderen niet van streek maken. Ze wist ook dat iedereen er alles aan deed om de betovering te verbreken, en het haar in de tussentijd zo aangenaam mogelijk te maken. Alle zes haar ouders, ze begon de ouders van Sky ook mee als haar eigen ouders te zien, bleven op Alfea, op af en toe een kort uitstapje naar Domino of Eraklyon na.

“Bloom…” Ze voelde Flora’s hand op haar schouder. Meer had ze niet nodig. Met een diepe zucht stond ze op. Ze koesterde de uren die ze gewoon op Alfea, buiten haar kooi, kon doorbrengen, al begon zelfs de school haar te klein te worden. Maar Flora was moe, zoals gewoonlijk vlak na het avondmaal. Het feit dat ze constant alert moest blijven op een teken dat Bloom het moeilijk kreeg maakte dat ze sneller vermoeid was dan normaal.
Met tegenzin ging Bloom haar kooi in, en Tecna sloot die. Zoals gewoonlijk bleef iedereen nog een tijdje napraten, tot ze allemaal naar hun bed afdropen. Deze keer bleef enkel Faragonda zitten, die tegenwoordig twee keer per week de wacht bij Bloom op zich nam.
“Gaat het?”, vroeg ze. Bloom haalde haar schouders op. “Bloom, je mag het gerust zeggen als je het moeilijk hebt hoor”, moedigde Faragonda voorzichtig aan.