W87

Een week later werden de Trix naar Omega gebracht, met de hulp van de Winx. Tot ieders verbazing lukte dat zonder al te veel problemen. Ze hadden echter geweigerd Bloom en de blinden weer normaal te toveren. Faragonda, Griffin en Saladin waren intussen gelukkig een manier op het spoor om de blindheid van Stella, Erandor, Samara, Mike en Vanessa op te heffen, wat een paar dagen later ook lukte.
“Eindelijk kan ik weer zien”, zei Stella dolgelukkig. Ze liep meteen naar een spiegel.
“IJdeltuit”, plaagde Musa haar, maar Stella kon er wel om lachen. Op dit moment kon niets haar goede humeur verstoren.
“Ik ben anders ook best blij dat ik eindelijk weer iets kan zien”, zei Samara, en Stella bijvallend: “Nu kan ik tenminste zelf oordelen of mijn haar goed ligt.”
“Vrouwen”, gromde Erandor, en keek veelbetekenend naar Mike.
“Wel, Mike, wat zeg je daarop?”, daagde Vanessa hen uit.
“Dat jullie een stelletje kleine kinderen zijn”, riep Bloom, en gooide een kussen naar Mike. Iedereen schoot vrolijk in de lach.
Het was de eerste keer sinds ze in een monster veranderd was dat Bloom weer hoop had. Als ze al één betovering verbroken hadden, zou de hare ook moeten lukken, toch? En ook Faragonda, Saladin en Griffin geloofden dat het nu bijna voorbij was. Ze feestten in hun living tot laat in de avond, Flora was dan wel wat moe maar dacht dat ze Bloom nog wel zou kunnen inwikkelen als het nodig was, hoewel ze er niet van overtuigd was dat de bloemen er daarna weer zouden af vallen. Maar daar maakte niemand zich zorgen om. En toen iedereen ging slapen en Bloom uiteindelijk toch naar haar kooi moest, was ze nog geen enkele keer uitgeschoten. Het was een dag die wat hen betrof nog veel langer had mogen duren.