||O11||

Jasmine Lauren Watson
We zitten weer in de auto op weg terug naar Harry. Louis zit de heletijd overdreven te snikken omdat hij zijn familie 'de aap' achter moest laten, Liam luisterd muziek en Zayn slaapt. Iets wat Niall erg irritant vind aangezien zijn hoofd de hele tijd op Niall's schouder valt. De hele dag is uitputtend geweest. Ze zijn stuk voor stuk gek. We rijden Harry's straat in en Louis parkeerd de auto. Ik stap snel uit en Harry volgt. 'Oke, guys. Over een half uur naar de Mcdonalds?' Stelt Liam voor. Iedereen schreeuwt enthousiast door elkaar. Ik loop stilletjes naar Liam toe. 'Liam, ik denk dat ik niet mee ga.' Liam zucht. 'Hoezo niet?' Ik kijk naar mijn schoenen. 'Nouja, ik ben de hele dag al mee geweest en ik ben uitgeput. Je mag niet zeggen dat ik moet want ik ben de hele dag al mee geweest!' 'Zal ik dan maar even laten zien waar je slaapt?' Hoor ik achter me. Ik draai me om en kijk in Harry's vrolijken gezicht. Ik knik en loop achter hem aan. Boven aangekomen opend hij de deur van wat werschijnlijk zijn kamer is. ' ik had eigenlijk verwacht dat je bij ons zou slapen maar nu- ehm ja, wil je op de logeerkamer?' Nu je door hebt dat ik niet spoor... Ik knik en volg hem weer naar een andere kamer. Hij opend de deur en we lopen naar binnen. Het is een kleine kamer met een bed en een bureau. 'Oh, ik zou maar gauw je spullen halen want die liggen nog in Louis' auto!' Dat is waar ook. Ik glimlach dankbaar en loop de trap af, de woon kamer in. De jongens zitten popcorn te eten op de bank. 'uhm, Louis?' Ze stoppen met praten en kijken me allemaal aan. Ik voel hoe mijn wangen beginnen te gloeien, fijn. Hij staat op. 'Je spullen?' Ik knik. 'Ik loop met je mee.' Dankbaar glimlach ik.