Chaper 10: School

Ik liep samen met Alice naar mijn nieuwe school. Het was een groot saai wit gebouw. We liepen door de poort naar binnen en liepen de school binnen. Bij de deur stond al iemand op mij te wachten. Ze zag mij aankomen. "Ah, jij moet Sharon-chan zijn ik ben Angelice Durian de school-directrice." zei de roodharige vrouw met een glimlach. "Ik zal je rondleiden in de school en je naar je klas brengen." zei ze. "Dan zie ik je wel weer." zei Alice en liep weg naar haar klas.

Ik kreeg alles van de school te zien. De bibliotheek, de gymzaal, de filmzaal, de wc?!, de kluisjes, de lerarenkamer, de schooldokterpost, de kantine en zelfs de bezemkast?! Zo te zien deed mevrouw Durian haar uiterste best om me thuis te voelen, door me alle hoeken en gaten van de school te laten zien. Ik dacht dat we wel uren rondliepen terwijl het in werkelijkheid maar anderhalf uurtje was.

"Hier is je klas Sharon." zei mevrouw Durian. "Veel succes." zei ze en liep weg. Ik ademde diep in en klopte op de deur. "Volgens mij is daar onze nieuwe leerlinge." hoorde ik een stem zeggen. "Kom binnen."
Ik haalde nog een keer diep adem deed de deur open en stapte het lokaal binnen. Ik bleef stil staan voor het bord en draaide me om naar de klas. "Dit is Sharon Nightfall ze zal bij ons in de klas komen. Ze hiernaartoe verhuisd om bepaalde omstandigheden. Wees aardig tegen haar." zei de leraar. Ik keek even opzij en zag dat de leraar Ciel was. 'Ik kom echt niet van hem af.....letterlijk.' dacht ik. Ik hoorde geroesemoes in de klas. Sommige hadden het over het vliegtuig ongeluk. "Nou laten we eens kijken waar nog een plekje over is." zei Ciel.
"Naast mij is nog plek meneer!" zei een meisje. Ik keek op, het was Alice. Ze zwaaide vrolijk naar me. Ik zuchte van opluchting. Das tenminste een bekend gezicht. "Oke ga daar dan maar zitten Sharon." zei Ciel. Ik deed wat me opgedragen werd en ging aan het tafeltje naast die van Alice zitten. "Hoi." zei ze. "Hoi." zei ik terug.

Ciel ging verder met zijn uitleg. Ik snapte er niet veel van doordat ik midden in de les was aangekomen. Ik zat te piekeren met mijn aantekeningen toen ik opeens een blaadje toegeschofen kreeg. Er stond op:

Je mag mijn aantekeningen zo wel even lenen.;p

Ik keek op en zag Alice het peace teken naar me opsteken. Ik glimlachte en fluisterde een bedankje.

De les ging verder en zou nog ongeveer 10 min duren toen er opeens op de deur werd geklopt. "Binnen?" zei Ciel vragend. De deur schoof open en Sebastian kwam binnen in een dokters outfit. Ik hoorde iemand piepen in het klaslokaal. Toen ik keek waar dat geluid vandaan kwam zag ik een roodharige jongen met een rode bril met doodkoppjes eraan zitten. Hij keek met een verlangende blik naar Sebastian. Alice zag me kijken. "Dat is George Sutclian hij heeft een oogje op de schooldokter." fluisterde ze. "Oke." zei ik. "Hij is misschien een beetje vreemd maar is toch best een aardige jongen hoor."zei ze. "Hoezo vreemd? Ik vind homo zijn niet vreemd hoor." zei ik. "Dat bedoel ik niet. Ik bedoel dat hij de hele tijd maar blijft volhouden dat hij een vrouw is." zei ze. "Oh." zei ik.

"Wat is er Sebastain?" vroeg Ciel. "Ik liep net even langs de schoolpoort toen ik een vrouw tegenkwam die een lunchpakket kwam brengen voor Sharon Nightfall ze was hem vergeten." zei hij. "Sharon." ze Ciel. "Ah, ja ik pak hem wel aan." zei ik en stond op ik liep naar Sebastian toe en pakte mijn lunchpakket aan. Daarna liep ik weet terug naar mijn plek. "Nou dan ga ik weer." zei Sebastian en liep het lokaal uit. Greorge keek teleurgesteld. Ciel ging weer verder met de les maar ver kwam hij niet, want de bel voor de luchpauze ging.

"Zullen we samen gaan lunchen? Dan kun je mijn andere vrienden ook ontmoeten." zei Alice. "Tuurlijk." zei ik. "Waar eten jullie?" vroeg ik. "Gewoon hier in het klas lokaal." zei ze.

Dus werden er een paar tafeltjes aan elkaar geschoven. Ik ging aan een van de tafeltjes zitten en wachtte op de vrienden van Alice. Blijkbaar was George daar een van want hij ging ook aan een van de tafeltjes zitten. "Hallo, mijn naam is George Sutclian." zei hij. Ik schudde zijn hand en er gingen nog meer mensen aan de tafeltjes zitten. Een meisje met blond haar in pijpenkrullen, een jongen met blond haar boven en zwart haar onder, een meisje met donkerrood haar en een jampotbril en nog een babyface jongen met blond haar.
Ze introduceerden zichzelf als (op volgorde):
Ellie Midfordina
Ron Flox
May-lin
Fin Iana
Het waren aardige mensen. Ik lachte veel die dag tijdens de pauze. George kon niet stoppen met praten over Sebastian. May-lin stootte de hele tijd van alles en nog wat om. Fin bleek enorm sterk te zijn nadat hij bijna Ron's arm brak bij een partijtje armpjedrukken. En bij Ellie kon je duidelijk zien dat ze onze engels leraar wel leuk vond. Niet te geloven in een dag al veel mensen leren kennen. Maar of ik ze vrienden kan noemen weet ik nog niet.

Het einde van mijn eerste schooldag was een feit en ik liep naar mijn kluisje om mijn jas te pakken. Ik liep naar buiten op weg naar de straat waar de chauffeur zou staan te wachten met de auto. "SHARON!!!" hoorde ik mensen roepen roepen. Ik keek om het was iedereen van de pauze. "Tot morgen!!" riepen ze met zijn allen in koor. Om een of andere reden kreeg ik een veilig gevoel. Ik glimlachte blij.


Vanuit een raam keek Ciel toe. Hij glimlachte en draaide zich om.