Chapter 9: New friend

De volgende dag werd ik wakker gemaakt door het dienstmeisje.
"Het is tijd om wakker te worden mevrouw." zei ze. "Zo je daarmee willen stopen?" vroeg ik. "Waarmee mevrouw?" vroeg ze. "Me mevrouw noemen. Ik voel me zo oud als je me zo noemt." zei ik. "Hoe zou ik u dan noemen?" vroeg ze. "Noem me maar gewoon Sharon." zei ik. Dan zal ik u Sharon-sama noemen." zei ze en pakte mijn uniform en gaf wou me helpen met aankleden. Niet gewend aan dit soort dingen wuifde ik haar weg. "Ik kan mezelf ook wel aankleden." zei ik. "Zoals u wenst." zei ze en liep naar de deur. "Wacht!" zei ik. "Wat is er?" vroeg ze. "Wat is jouw naam?" vroeg ik. Ze keek een beetje verbaasd maar glimlachte toen. "Mijn naam is Anna." zei ze en liep de deur uit. Ik keek naar de kleren in mijn hand. Ik had wel een beetje medelijden met Anna. Ik droeg telkens weer andere outfits en zij moest het de hele tijd doen met hetzelfde uniform. Het enige wat ze kan veranderen is het kapsel van haar lange grijs/paarse haar.(ja, ze is de reïncarnatie van Hannah! )'Misschien wordt ik wel vriendinnen met haar.'

Ik trok mijn uniform aan. Het was een simpel uniform, een zwart rokje met een zwart colbertje met daaronder een witte bloes en een rode strik om mijn nek. Onder de rok droeg ik lange zwarte knee-over sokken. En ik droeg bruine lakschoentjes. Mijn vorige uniform zag er net iets anders uit die had een grijs colbertje.

Ik pakte mijn tas die al was ingepakt door Anna en liep naar beneden voor het ontbijt.

"En ben je klaar voor je eerste schooldag?" vroeg Ciel. Ik schrok even, want hij was weer dertig." Ik denk het. Ik ben wel een beetje zenuwachtig maar dat gaat vast wel weer voorbij." zei ik. " Waarschijnlijk wel ja." zei Ciel en dronk zijn thee op. "Gaat u nu maar zitten en eet goed, want dan heeft u voldoende energie om op school te gebruiken." zei Sebastian terwijl hij een glas melk bij mijn bord neer zette. Ik zei bedankt en ging zitten.

Na het eten gingen Ciel en Sebastian met de auto naar de school. Ik zou later gaan aangezien het beetje vreemd is als een leerling samen met een leraar naar school gaat. Dat zou mijn kans om vrienden te maken verkleinen. "Bent u klaar Sharon-sama? Dan kunnen we gaan." Ik draaide me om. Anna stond in de deuropening met een jas, vermoedelijk een nieuwe voor mij. "Wacht even." zei ik en dronk mijn melk op. Ik zette het glas neer en liep naar haar toe. "Alstublieft." zei Anna. En ze gaf me mijn nieuwe jas. Ik trok hem aan en volgde Anna naar buiten.

Buiten stond een zwarte auto op mij te wachten. Anna gaf me mijn tas en ik stapte de auto in. Achter het stuur zat een vriendelijk uitziende oude man. "Bent u er klaar voor?" vroeg hij. "Ja, maar zou je me misschien een straat van de school vandaan af willen zetten? Deze auto trekt te veel aandacht." zei ik. "Maar natuurlijk." zei hij en starte de motor. De auto reed weg en ik zwaaide vrolijk naar Anna. Anna schrok weer een beetje van mijn aardigheid, maar zwaaide toen terug met een verlegen glimlachje.

De rit verliep in stilte. Na ongeveer 10 minuten kwam de auto tot stilstand. "Zou ik meelopen tot aan uw school?" vroeg de oude chauffeur. "Nee, ik red me wel." zei ik, bang dat hij in zijn pak aandacht zou trekken. "Oke." zei hij en ik stapte uit.
Ik zwaaide de auto uit en liep de straat uit. Ik sloeg rechtsaf en ......raakte hopeloos verdwaald. "Oh nee wat moet ik nou doen?!" dacht ik hardop. "Hallo? Is er iets mis?" vroeg iemand achter me. Ik draaide me om en zag een meisje met zanderig blond haar in twee paardenstaarden achter me staan. Ze had ook een raar soort slag in haar pony. "Ik ben verdwaald." zei ik. Ze keek me aan en zag mijn uniform. Zij had hetzelfde uniform aan. "Ben jij misschien nieuw op de middelbare school van Truvina?" vroeg ze. "Ja, en ik ben de weg kwijt geraakt." zei ik. Ze glimlachte. "Ik zit ook op die school en ben eerstejaars. Loop maar met mij mee." zei ze. "Echt waar! Bedankt! Je hebt me gered." zei ik. "Graag gedaan." zei ze. "Mijn naam is Sharon Nightfall." zei ik. "Ik ben Alice Trenca." zei ze. (OMG reïncarnatie van Alois!! )