Hoofdstuk 9 - Lilly's plan voor het eerst in uitvoering [Deel 1]

‘Hier is het. Papegaaiensteeg 17,’zei Birgit. ‘Wel goed uitkijken, Lilly! Nooit zomaar een straat oversteken.’
Ze zetten de twee fietsen tegen het hekje van de speeltuin aan de overkant van de weg en volgden Lilly, die al van Birgits fiets was gesprongen om als eerste bij het huis te zijn. Ze waren meteen op weg gegaan toen hun ouders weg waren. Ze hadden wel gezegd dat ze oliebollen gingen verkopen, maar natuurlijk niet over het plan verteld.
‘Wat denk je? Is dit het huis van een dierenbeul?’vroeg Birgit aan Evelien.
Evelien stond op het punt er tegenin te gaan, maar slikte haar woorden nog net op tijd in. Ze wou niet nog meer gezeur. Dus zei ze;‘Euhm… ik denk van niet. Het ziet er zo knus en gezellig uit.’
‘Wie weet. Slechteriken in films doen zich ook vaak heel aardig voor. Al heb je wel gelijk.’ Ze bekeken het huisje even voordat ze op de deurbel drukten. Het was een klein huis met rode dankpannetjes. Het was gebouwd met rode stenen en had witte raamkozijnen en een wit deurtje. De voortuin stond vol bloemen met een aantal struiken, al was het winter. Om het tuintje heen stond een wit houten hekje. Boven aan de muur hing een houten bordje met daarop in witte krulletters; Tempus Fugit. Het was bijna alsof ze in een sprookjesboek gestapt waren.
‘Tempus Fugit… Wat betekent dat?’vroeg Evelien.
‘Ik weet het niet. Ik heb nooit Latijns geleerd.’
‘Moet je zien! Op het naambordje staat… Ver… Vermo… Vermolen! Dat is de goede naam! Wil je me optillen? Ik kom niet bij de bel!’zei Lilly. Evelien wendde haar blik af van de twee woorden en tilde Lilly een stukje op.
De bel maakte een zacht, tingelend geluidje. Het duurde even, maar toen kwam er een oud vrouwtje aan de deur. Ze was waarschijnlijk ongeveer zo oud als hun opa en oma, maar zag er nog heel fit uit voor haar leeftijd. Ze droeg over haar kleren een wit keukenschort met blauw borduursel en uit een van de deuren die aan de gang grensden, waarschijnlijk de keuken, kwam een heerlijke geur van zelfgebakken koekjes.
‘Hallo mevrouw. Wij zijn van turnvereniging De Springer en we willen oliebollen verkopen om een kerstfeest te organiseren voor alle leden. Bovendien gaat de helft van het geld naar het goede doel.’zei Lilly, precies zoals ze het hadden geoefend onderweg.
‘O, hallo! Wat leuk! Hoeveel kosten ze?’
‘80 cent per stuk. Als u er 10 neemt maar 7,50 euro!’
‘Ik neem er meteen 20! Ik moet toch nog oliebollen hebben voor Nieuwjaar. En hebben jullie al veel verkocht?’vroeg ze terwijl ze in een la rommelde van een wit kastje in de knusse gang.
‘Nee mevrouw, want u bent de eerste.’
‘O? Beginnen jullie niet aan het begin van de straat?’