024*

Ik keek door de ramen naar buiten, het zou niet lang meer duren voor het donker werd. De radio stond zachtjes aan en er waren al verschillende keren zusters de kamer in gekomen om water te brengen of om te vragen of Tom nog iets nodig had, en telkens opnieuw waren ze verbaasd bij het zien van Tom en mij, die zo verstrengeld in elkaars armen lagen. Ik had gelachen, Tom ook, we wisten dat het er een beetje idioot uit zag, maar ja, hoe moesten we anders slapen? Die houten stoelen zaten voor geen meter, laat staan dat ik er op moest gaan slapen. Nee, het was goed zo, perfect. Ik had een smsje gekregen dat Gustav en Georg in een hotel drie straten verderop zaten en dat alles goed was. Opnieuw ging de deur open en een zuster kwam de kamer binnen gelopen, wéér een verbaasde blik, wéér moesten Tom en ik lachen. Een beetje twijfelend liep de zuster zonder iets te zeggen door naar het raam en sloot de gordijnen. 'Mag het licht vanavond aan blijven?' Vroeg Tom voor ze de kamer weer verliet. Een beetje verlegen knikte ze en ze sloot de deur achter zich. Ik luisterde naar Tom's rustige hartslag. 'Ben je bang geworden?' Vroeg ik grinnikend. Hij zweeg. 'Het maakt niks uit hoor, ik ben ook bang geweest vannacht.' Het liedje Hold my hand van Michael Jackson en Akon klonk nu uit de boxen van de radio. 'Wat was er dan gebeurd?' Wilde Tom weten. Ik zuchtte, dat werd dus verhaaltjestijd. 'Nou, het rijden ging niet helemaal goed...' 'Dus?' Spoorde Tom me aan. 'We kwamen zonder benzine te staan langs een tankstation...' Ik vertelde hem het hele verhaal, van het meisje in het kapotte winkeltje, tot de plotselinge schone weg 's ochtends. Toen ik klaar was zei Tom even niets. Hij geloofde me waarschijnlijk niet, maar sprak uiteindelijk toch zachtjes, 'heb jij haar ook gezien?' Hij geloofde het dus wél? Ik knikte. 'Ik zag haar ook in de spiegel toen ik dit kreeg,' hij wees naar de gehechtte snee in zijn borst. Langzaam liet ik mijn vingers er langsaf gaan, 'doet het nog pijn?' Hij schudde zijn hoofd. 'Niet meer, toen ik wakker werd trok het weg.' Ik liet mijn hoofd weer rusten op zijn borst, langs de snee, en sloot mijn ogen, waarna Tom voorzichtig een kusje op mijn hoofd plaatste. Zijn hand gleed naar mijn heup en zo bleven we liggen tot we beide in slaap vielen.



Jaaa,, love is in the air. Nou, was het al, maargoed. Er zal binnenkort wel weer wat gebeuren hoor En de real love zal ook wel weer tevoorschijn komen. Maarja, daarvoor moeten er wel genoeg reacties komen