023*

Crissie POV

Ik werd wakker geschud door een arm op mijn schouder. 'Crissie, Cris, we moeten gaan,' hoorde ik iemand zachtjes in mijn oor fluisteren. Even opende ik mijn ogen. Tom keek me met medelijden aan, het was Georg die me wakker schudde. 'W-wat?' Vroeg ik nog half slapend. 'We moeten gaan,' herhaalde Georg, 'het bezoekuur is afgelopen.' Verdwaasd keek ik hem aan. 'Maar..' Even wist ik niet wat ik moest zeggen, maar al snel herstelde ik me en zei vastbesloten: 'Nee, ik blijf bij Tom, ik wil niet nog eens door dat bos heen en trouwens, stel je voor dat er iets gebeurt met Tom?' 'Cris, heus, ik red het wel,' Zei Tom zachtjes. 'Er is een voortdurende bewaking hier.' 'Vergeet het, ik blijf hier.' Ik ging in kleermakerszit naast het bed zitten en keek vastbesloten omhoog, naar Gustav en Georg. Gustav grinnikte, 'je ziet er precies hetzelfde uit als een klein kind dat niet naar de tandarts wil.' Ik onderdrukte een glimlach en staarde daarna voor me uit. 'Ik ga niet weg, ik blijf bij Tom,' herhaalde ik weer. Georg zuchtte, 'goed, ik kijk wel of ik iets kan regelen.' Mooizo, hij weet ook onderhand dat ik niet meer van mijn besluit af te brengen ben. Tevreden stond ik op en plaatste me nu op Tom's bed. 'Zeg, het is wel míjn bed!' Riep die meteen protesterend. Met mijn liefste glimlachje ging ik een beetje comfortabel zitten. Oké, het was pas 3 uur, en ik zou niet weten wat ik zolang moest doen, of waar ik moest slapen. Een beetje onhandig trok ik mijn benen op het bed. Tom had me al die tijd geamuseerd bekeken, en trok me tegen zich aan. 'Ik had al verwacht dat je wilde blijven,' fluisterde hij in mijn oor. Zo bleven we liggen. Na een paar minuten kwam Georg eindelijk weer terug. 'Goed, je kan blijven, maar ze hebben geen bed waar je kan slapen.' 'Maakt niks uit, dit bed is heus wel groot genoeg,' beantwoordde ik met een glimlach. Ik wist wel dat het zou lukken, nou ja, het zou waarschijnlijk ook al een hoop gescheeld hebben dat het heel toevallig een beroemde band was. 'Wij moeten nu gaan,' Gustav draaide zich om en liep naar de deur. 'Bellen jullie als jullie thuis zijn?' 'Hm, we nemen denk ik hier in de buurt een hotel, ik zoek het echt niet meer om terug te rijden.' Ik grinnikte, Tom keek ons onbegrijpelijk aan, 'is er dan iets gebeurd?' 'Lang verhaal, Tom, heel lang verhaal.' Nou nee, dat viel wel mee, maar ik had gewoon geen zin om het uit te leggen. Het enigste wat ik nu wilde was in Tom's armen in slaap vallen, een hele diepe slaap...



Dusss.. Ja, usual.. Reacties? <3
Enn.. binnenkort gaat er weer wat gebeuren.
Heeft iemand btw wel eens de trailer van Grave Encounters gezien??
Nee?? NIET doen, geen leuke trailer ): Maarja, is wel leuk als je dat even voor stukje 25 kijkt