Hoofdstuk 1 - De praktijk van dierenarts De Graaf [Deel 1]

Evelien hoorde de bel gaan. Ze pakte haar tas en liep als eerste het lokaal uit. Toen ze buiten was stapte ze op haar fiets en reed weg.
Hé bah. Ze hadden stapels huiswerk op. Voor biologie moesten ze tot paragraaf 11 maken voor maandag. Dat was gewoon belachelijk; dan moesten ze wel 4 hele lessen maken! Het was wel haar lievelingsvak, maar dit was te veel van het goede. Ze had er even genoeg van, vooral omdat ze voor aardrijkskunde, Nederlands en muziek ook nog een boel moesten doen. Gelukkig maar dat wiskunde uit viel, want dan hadden ze daar wat meer tijd voor. Waarom hadden ze eigenlijk zoveel huiswerk op? Wouden de leraren hun leerlingen soms pesten of zo? Misschien kwam het door het slechte weer. Daar werden wel meer mensen humeurig van. Hoewel het niet veel uitmaakte of het nou regende of dat de zon scheen; Nederlanders klagen vrijwel altijd over het weer. Te warm, te koud, te nat en te droog. Het liefst allemaal tegelijk.
Gelukkig was het nog maar 1 dag tot de kerstvakantie. Eindelijk een tijdje rust. Geen school en dus ook geen huiswerk.
Zonder dat ze het merkte was ze al in de Kanarielaan aangekomen. Ze ging de laatste bocht om en reed de parkeerplaats op voor de praktijk van dierenarts De Graaf. Ze stapte af en liep met haar fiets aan de hand de stoep op tot ze voor het tuinhekje stond. Toen zocht ze in haar zakken naar de sleutel. Nee hé! De nieuwe oppas had haar sleutel geleend, omdat zij er nog geen had. Dat kon er ook nog wel bij!
Dan moest ze maar via de bezoekersingang. Ze zette haar fiets tegen de schutting en liep naar de deur van de hal. Ze ging niet langs de wachtkamer maar liep direct de praktijk in. Ze wist dat het nu spreekuur was.
‘Geen probleem. U hoeft hem alleen een weekje lang deze pilletjes te geven en daarna kunt u opnieuw komen voor -’ Haar vader had net een klant. Op de behandelingstafel lag een klein wit poedeltje, en daarnaast stond een bezorgd kijkende oude vrouw.
‘Hey Eef , wat doe jij hier nou?’ vroeg haar vader. ’Je hebt toch een sleutel? En bovendien weet je best dat ik liever niet heb dat je in de praktijk komt als ik klanten heb, tenzij ik je dat gevraagd heb, omdat -,’
Evelien onderbrak haar vader;’Ja pap. Maar jij weet ook best dat ik mijn sleutel nu niet heb.’
‘Waarom? Ben je ‘m kwijt?’
‘Neehee! Jij wou zelf zo graag dat Lils nieuwe oppas mijn sleutel zou krijgen, zodat zij het huis in konden!’
De vrouw die stond te wachten bij haar poedeltje kuchte ongeduldig.
‘O… ja, dat is waar ook. Maar dan nog kun je beter bij je moeder -’
‘Die is niet thuis!’ Jeetje zeg, wat was haar vader verstrooid vandaag! Maar dat had ze ook wel kunnen verwachten, dat was altijd zo als haar moeder een tijdje weg was.
‘O. Juist… nou, kijk hier heb je mijn sleutel, en nu wegwezen want deze meneer, o jee, oeps, sorry, deze mevrouw hier staat te wachten.’
‘Dat hoeft nu toch niet meer, ik ben al binnen! Jij wou mij graag ondervragen, anders was ik al lang boven geweest!’