# 003

Scheikunde ging langzaam voorbij. We moesten van allerlei aantekeningen maken, luisteren naar de leraar en vragen beantwoordden. Ook zat ik alweer alleen, maar goed. Het volgende uur zou ik weer naast Neve zitten, als het goed was. Het is best stom, dat ze vaker weg is onder schooltijd. Maddison had dat veel minder, maar zij is naar een andere klas gegaan, dus volgde ze alleen nog maar tekenen met mij. Vorig jaar zat ik zoveel mogelijk naast haar. Ik beet zachtjes op mijn onderlip. Ik speelde een beetje met m'n haar en staarde naar buiten. Echt herfst weer. Overmorgen is Niall jarig, vandaag was het de elfde van september, dus over twee dag-
"Wilt mevrouw Horan ook opletten?" Meneer Schmitt stond met zijn armen over elkaar heen voor mij. Langzaam knikte ik.
"Wat zei ik dan als laatste, hmm?" Schmitt keek mij strak aan terwijl ik naar m'n 'aantekeningen' keek, mijn aantekeningen waren eerder tekeningen dan iets anders.
"Weet ik niet meer meneer", zei ik zachtjes terwijl ik mijn armen over m'n 'aantekeningen' legde. Achter mij hoorde ik gegniffel, vooral uit de richting van Harry. Ik beet zachtjes op m'n lip en hoorde Schmitt weer naar z'n bureau lopen.
"Dat was de derde keer, mevrouw Horan." Ik kreunde zachtjes. "Paragraaf drie, twee keer overschrijven." Ik beet zachtjes op mijn lip, dat viel nog wel mee, maar goed.
De bel ging en iedereen stond op om naar hun volgende les te gaan. Als laatste verliet ik het lokaal en ik ging met mijn linkerhand door m'n lange haren. Mijn andere hand hield het hengel van mijn rugtas vast, dat over m'n rechter schouder hing. Even dacht ik weer aan Louis. Ik glimlachte lichtjes even om de gedachte. Zachtjes blies ik tegen een pluk haar dat voor m'n ogen bungelde. Die jongen liet mij denken, terwijl ik richting het tekenlokaal liep. Snel stapte ik de trap in het rode trappenhuis op en snelde naar de derde verdieping, waar het tekenlokaal was.
Neve zat er al, op onze plek naast het raam. Ik keek glimlachend op en ik zag dat Neve met haar perfecte glimlach terug keek. Haar groen-blauwe ogen keken mij vrolijk tegemoet terwijl ze met de kwast in haar hand speelde. Snel ik ging naast haar zitten en pakte mijn klapper met tekeningen en andere opdrachten, die helemaal uitpuilde. Ik was best creatief. Even keek ik achterom, Maddison kwam achter ons zitten.
"Hey Mads" "Ha Teddybeer en Nevke"
Ik zag Neve lachend met haar ogen rollen terwijl ze de opdracht las. Ik zat nog omgedraaid.
"Is het gezellig zonder mij?", vroeg Maddison lachend terwijl ze met haar hand door haar perfect bruine haren haalde.
"Gaat wel, ik heb bij scheikunde strafwerk gekregen", antwoordde ik terwijl ik mijn schouders op haalde en terug draaide naar voren. Ik hoorde Mads nog wat mompelen, maar dat kon ik niet meer verstaan.
Tekenen was dan serieus het leukste vak wat er was. Nou, muziek, drama en lichamelijke opvoeding ook wel, maar tekenen toch wel het meest. Ik was best creatief. Mijn potlood ging over het honderdzestig grams papier. Met de groene kneepgum in mijn rechter hand en mijn potlood in mijn linkerhand was ik aan het tekenen. De jongens, waarvan er maar drie in het lokaal zaten, moesten een meisje tekenen, die dan wat aparts deed en de meiden moesten diezelfde opdracht doen, maar dan over een jongen. Er moest een heel verhaal achter zitten en het klonk eigenlijk best makkelijk, maar wanneer ik ermee begon bleek het toch best moeilijk te zijn. Ik beet op de achterkant van mijn potlood en keek voorzichtig naar Neve's papier, maar haar arm lag er net voor. Ik zuchtte even en kauwde zachtjes op het potlood. Ik probeerde een beetje over mijn schouder te kijken, naar wat Maddison aan het tekenen was, maar ik zag ook alweer een arm. Ik zuchtte even en legde mijn hoofd in mijn handen. Ik had nog niets. Ik wist niets. Ik was leeg. Ik had geen inspiratie. Het ging sinds ik Zayn met Annabeth had zien zoenen, ging alles steeds slechter. Ik had nergens meer zin in, ik deed bijna niets meer, ik had geen concentratie en mijn schoolprestaties leden eronder.
"Lukt het niet?" Mevrouw Lotly stond opeens voor mij, dat bedoelde ik dus met geen concentratie, ik had haar niet aan zien komen. Ik schudde verlegen mijn hoofd.
"Dat merkte ik al", zei Lotly vriendelijk, "Kan ik je misschien helpen op een idee te komen?" Alweer knikte ik.
"Misschien kan je je tekening baseren op een jongen die je kort geleden hebt ontmoet, iemand aan wie je nog even had gedacht, niet een normaal iemand, maar iemand die een beetje apart is. Het hoeft geen jongen te zijn die je kent, maar het kan ook een popster zijn of een acteur of zo iemand." Ze keek met haar vriendelijke jonge grijze ogen naar mij en ik beet op de binnenkant van mijn wang. Even was het stil en ik keek opzij naar Neve, die terug keek. Ik zag dat ze weer uitbundig was geweest met make-up, maar dat stond haar wel. Ik keek weer naar mijn lege blad waar wat dunne streepjes op stonden, maar wat niet echt te bedoeling was. Misschien moest ik de tekening op Louis baseren. Ik zou er best veel kanten mee op kunnen gaan.
"Kun je daar wat mee?", vroeg mevrouw Lotly vriendelijk en ik knikte als antwoord, "Oke, goedzo!"
Toen Lotly weer weg was gelopen porde Neve in mijn zij, waardoor ik een beetje begon te spartelen. Daar kon ik niet tegen.
"Wat?", vroeg ik half fluisterend half lachend.
"Wat ga je dan tekenen?", vroeg ze geïnteresseerd en ze stopte een plukje blond haar achter haar oor.
"Een jongen", merkte ik slim op en Neve trok eigenwijs haar wenkbrauwen op, "Zie je vanzelf wel"
Neve gaf mij een stomp en ging verder met haar tekening. Voorzichtig begon mijn linkerhand te tekenen, hele dunne lijntjes. De tekening die gebaseerd gaat worden op Louis.