W84

“Mam, pap”, fluisterde Bloom, toen Faragonda binnen kwam met Oritel en Marion.
“Bloom!” Marion liep rechtstreeks naar haar dochter toe. “Meisje toch.” Ze knuffelde Bloom, en Oritel deed hetzelfde.
“Gaat het een beetje?”, vroeg Oritel bezorgd.
“Valt wel mee”, zei Bloom. “Flora zorgt goed voor me”, ze knipoogde even naar Flora.
“Hebben jullie al enig idee hoe je de betovering kan opheffen?”, vroeg Marion aan Faragonda.
“Nee, zelfs Griffin heeft nog nooit zoiets gezien. We hebben zelfs nog geen manier gevonden om de blindheid van de anderen op te heffen. En eerlijk gezegd is dat nu onze eerste prioriteit, want het gaat om meer personen en het zal waarschijnlijker sneller gevonden worden. We kunnen hen niet laten wachten.” Bloom kreeg het moeilijk toen ze dat hoorde, en haar huid verkleurde.
“Denkt u echt dat het jaren zou kunnen duren?”, vroeg ze zacht.
“Ik ben bang van wel, Bloom”, zei Faragonda eerlijk. “We hebben nog nooit eerder zo’n sterke betovering gezien of er zelfs maar van gehoord.” Bloom ontplofte, maar Flora had het zien aankomen en sloeg meteen toe. Oritel en Marion schrokken enorm. Ze staarden verbijsterd naar de in doorns gewikkelde Bloom.
“Ik had jullie hier al voor gewaarschuwd”, zei Faragonda kalm. “Het is de enige manier.” Oritel wilde iets zeggen, maar hield zich in. Langzaam kwam Bloom weer tot zichzelf.
“Het spijt me, ik wilde jullie niet zo doen schrikken”, zei ze.
“Daar kon je niets aan doen”, suste Marion. “Doen die doorns echt geen pijn?”
“Niet veel”, zei Bloom. “Tenzij ik er tegen vecht, maar dan is dat nodig om weer tot mezelf te komen.”
“Maar waarom moesten die heksen juist jou hebben?”, vroeg Oritel.
“Omdat ik hen al zo vaak heb geboycot, samen met de anderen, maar blijkbaar vinden ze mij het belangrijkste.”
“Dat ben je ook”, zei Flora zacht. “Vanwege je drakenvlam. De Trix willen die perse hebben, en zonder jou hadden we Valtor nooit verslagen, je bent sterker dan ons Bloom.”
“Ik wou dat ik dat niet was”, zuchtte ze. “Ik wou dat ik normaal was.”
“Voor ons ben je normaal, Bloom”, suste Marion. “Het maakt ons niet uit welke krachten je hebt of wat je doet, voor ons ben je gewoon Bloom.”
“Bedankt mam”, zuchtte Bloom. “Ik hou van jullie.”
“Wij ook van jou, lieverd”, zei Oritel, en Marion knikte.