O26.

POV Elvira
Als ik de volgende ochtend wakker word is het al helemaal licht in mijn kamer. De zuster staat naast mijn bed. ‘Goedemorgen!’ roept ze vrolijk. Ik glimlach terug. ‘Lekker geslapen?’ vraagt ze.
‘Ja hoor’ zeg ik, de zuster glimlacht. Ze wil mijn kamer uitlopen maar blijft bij de deur staan. ‘Hee, wat is dit? Er zit een envelop aan de deur geplakt’
Verward kijk ik haar aan.
‘Je naam staat erop, hier’ ze geeft de envelop aan en loopt de kamer weer uit. Ik bestudeer de envelop en ga recht op zitten. Voorzichtig open ik hem. Er zit een brief in. Ik begin meteen te lezen.

Dear Elvira,

I guess you felt asleep, so I left without making you awake. I hope you’re feeling better.
Thank you for everything you did. I know, you didn’t do that much. But you helped me with mission-Céline, and we had an amazing conversation witch I will never forget.
I’m on my way to London when you’re reading this, maybe i’m at home already..
My flight left at 6am.
We keep in touch, I have your number and we both have twitter.
I wish you all the best, little curly.
We’ll see eatchother soon.

Love, Niall


Een klein glimlachje ontstaat op mijn mond. Dat stond hij dus te doen, toen hij gisteravond bij de deur stond.
De zuster komt met het ontbijt. ‘En, heb je een geheime aanbidder?’ vraagt ze. Ik moet lachen.
‘Leest u het maar’ zeg ik, en ik geeft haar de brief. Ze gaat op het krukje naast het bed zitten, en pakt de brief van me aan.
Ze begint te lezen. ‘Is dit van die blonde jongen, die hier vaak was?’ vraagt ze, als ze klaar is met lezen.
Ik knik. Ze geeft de brief weer terug. ‘Ik denk dat hij superlief is’.
Ik neem een hapje van mijn brood en haal mijn schouders op.
‘Ik ken hem pas een paar uur persoonlijk. Hij zit een band waar ik fan van ben.’ Zeg ik.
Ik weet eigenlijk niet waarom ik het verhaal aan haar wil vertellen. ‘Ja, ik ken je verhaal. Ik vind het super romantish’ zegt ze glunderend. Ik kijk weer even naar de brief en kijk haar naarna glimlachend aan.
'Veel geluk met hem' zegt ze voordat ze de kamer uitloopt. Niet veel later komt m'n moeder binnen. 'Klaar om naar huis te gaan?’ vraagt ze.
Ik glimlach. ‘Jazeker!’