16)Jacob

"Komt het allemaal wel goed met haar dokter Cullen?" Ik was doodongerust. Bella had veel te verwerken gehad en dat kleine vampier meisje had dan wel gezegd dat ze over tien -ondertussen vijf- minuten wakker zou worden, toch had ik er geen goed gevoel bij. En ik voelde er ook niets voor om straks tegen haar te gaan liegen.
De dokter luisterde even aandachtig, voelde aan haar wang om haar temperatuur op te nemen en trok toen een ooglid naar beneden om naar haar pupillen te kijken. "En?" vroeg ik.
"Ze zal nog eventjes buiten kennis blijven maar niet al te lang, Alice?"
"Vijf minuten om en nabij."
"Normaal ben je preciezer,"lachte de dokter. Als een trotse vader die zijn dochter plaagde. Het was vreemd, ze zagen er voor mij bijlange na niet meer menselijk uit, en toch deden ze zo.
"Ik weet het ook niet Carlisle. Volgens mij komt het door die wolven."
Ik wilde vragen wat ze bedoelden, maar Edward gaf al antwoord.
"Alice ziet de toekomst. Normaal is ze vrij precies, maar mogelijk is haar zicht door jullie aanwezigheid wat minder scherp. Ze zag jouw bijvoorbeeld niet veranderen en daardoor was ze bang dat ik in gevaar zou zijn. Omdat ik alleen tegenover twee vijandelijke vampiers zou staan." Ik zweer je die gast las vast gedachten.
"Inderdaad." Toen keek hij naar Sam Uley. "Alleen Jasper, hij kan gevoelens voelen en beïnvloeden. Mensen kalmeren en dat soort dingen."
Sam had zich vast afgevraagd of zijn hele familie dat soort dingen kon.
Het was niet interessant genoeg voor mij en dus keek ik weer naar Bella.
De dokter keek naar mijn gezichtsuitdrukking.
"Ze zal er enkel wat blauwe plekken aan overhouden. Misschien een paar nachtmerries maar ik weet zeker dat jij er voor haar zal zijn om haar op te vangen." Ik keek hem aan en zijn blik zorgde ervoor dat ik me wat beter voelde. Hij deed me een beetje aan mijn vader denken.
Bella bewoog even en alle vampiers waren de kamer uit.
"Wat? Moet ik echt tegen haar liegen?" vroeg ik bijna wanhopig.
"Probeer het, voor haar eigen bestwil," zei Sam.
"Geen bevel? Dat is niet eerlijk!" klaagde Paul, Sam reageerde niet en liep de kamer uit. Jared en Paul volgden.
Ik keek naar Bella's gezicht en wist dat dit niet makkelijk ging worden.