15)Edward

Ik keek naar het hoopje brokken dat eens James was en toen naar mijn broer. "Bedankt Em," zei ik met een klop op Emmetts schouder.
"Ik wil er niet aan denken wat er was gebeurd als jij en Jazz er niet waren geweest." Emmett haalde zijn schouders op.
"Jazz, zorg jij voor mevrouw dan kunnen we deze rotzooi opruimen en kan Edward zich om zijn meisje bekommeren."
Ik wilde terugkaatsten, maar werd onderbroken door zacht gejank. Jake stond nog steeds in wolvengedaante bij Bella en duwde zachtjes met zijn neus tegen haar bewegingloze lichaam. Waren we te laat?
Angst gierde door mijn lijf, maar toen hoorde ik haar hartslag. Ze was flauw gevallen. Niets ernstigs.
"Niets aan de hand Jacob het is haar allemaal een beetje teveel geworden..." Ik keek naar hoe ze lag. Ze had vast Victorias onthoofde lichaam gezien. Dat zei ik er misschien beter niet bij. Ik werd zelf al misselijk bij het idee. Jacob werd iets rustiger.
Wat nu? vroeg hij zich af. Hij wilde weten of en hoe hij ooit weer normaal werd en wat hij allemaal tegen Bella moest zeggen. Plots klonk er een andere stem in zijn hoofd.
Jacob? Jacob Black ben jij dat?
Sam Uley? Wat doe jij in mijn hoofd? Laat me met rust ik zit in een crisis! Door zijn hoofd schoten de beelden van het afgelopen kwartier door zijn hoofd. De kus, James op de auto, ik die James in een wurggreep hield, de transformatie, Victoria die Bella bedreigde en Emmett en Jasper die ons te hulp kwamen. Ondertussen klonk het geluid van scheurende rotsblokken weer door het bos, gelukkig woonde er niemand al te dichtbij.
Shit, Charlie komt zo thuis en wat dan?
Kalm aan Jake ik ga wel naar Billy en zeg hem ervoor te zorgen dat Charlie blijft.
Wacht eens even, ik wil uitleg! Hoe ben jij in mijn hoofd...shit Emmily's, littekens. Jij bent er ook één of wat? Vervloekt!
Jacob was hier duidelijk niet blij mee.
Hoe verander ik terug?
Daar zou ik mee wachten tenzij je nog eventjes de nudist wil uithangen.
Paul? Jij ook al? Dit moet niet gekker worden.
Nu zijn we met een even aantal.
Jared! Oké, basta naakt of niet ik wil nu terug veranderen! Geen stemmen in míjn hoofd!
Dat snap ik Jake, Jared ga een broek voor Jacob halen.
Ja baas! Ik besloot niet meer te luisteren naar het inwendige gesprek en liep naar Bella's bewusteloze lichaam. Jacob keek me vragend aan.
"Ik leg haar binnen op de bank als ze wakker wordt probeer haar dan wijs te maken dat het een droom was," vertelde ik hem. Jacob dacht terug aan wat Bella hem zei over de belofte die ik gebroken had. En ik knikte zijn gedachten bevestigend.
"Ze had te veel gezien. Ik kon haar toch moeilijk vertellen wat ik was?" Jacob begreep het.
En dat ontwijken gedoe? Ik boog mijn hoofd.
"Ik had mezelf al veel te dicht bij haar laten komen. Ik moest meteen afstand nemen wilde ik voorkomen dat haar wat ernstigs overkwam." Jacob knikte en toen keek hij op. Een andere wolf, Jared waarschijnlijk, kwam aangerend met een bundel stof in zijn muil.
Hij liet het vallen, Jake bedankte hem en concentreerde zich. Hij kalmeerde en dacht aan zijn menselijke ik. En even later stond Jacob weer voor me als mens, hij nam snel het bundeltje stof en trok een spijkerbroek en een t-shirt aan.
"Laat mij maar," zei hij en hij stak zijn handen uit om Bella van me over te nemen. Hoewel ik het fijn vond haar in mijn armen te hebben besefte ik ook wel dat mijn dorst me elk moment te veel kon worden. Ik gaf haar aan hem door en we huiverden allebei even door het verschil in lichaamstemperatuur.
Jacob droeg Bella naar binnen en ik besloot dat ik Billy Black misschien beter zelf kon inlichten over de hele situatie.
"Jared, zeg maar tegen Sam dat ik Billy over de hele situatie inlicht. Dat lijkt me verstandiger." Jared knikte aarzelend.
Je hebt de bloedzuiger gehoord chef.
Goed, maar hij moet ervoor zorgen dat Charlie niets doorheeft.
"Ik zal Billy Black bellen. Dan krijgt Bella's vader me niet te zien of te horen. Kan hij ook niet al te veel vragen stellen."
Ik kreeg een knik van Jared als antwoord.
Ik liep naar binnen achter Jacob aan, ik liep naar de telefoon en zag dat Billy Blacks nummer op een papiertje genoteerd stond.
Bella,
mocht er iets zijn dan kan je me altijd bellen op dit nummer, dan kom ik er meteen aan. Veel plezier vanavond je vader. stond er.
Ik draaide het nummer en keek naar Jacob die bezorgd over Bella's gezicht streek. Ik wilde dat ook doen. Al was het maar om haar temperatuur te controleren.
"Wanneer wordt ze wakker?" vroeg hij bezorgd. Ik wist wat hij voelde. Ik had me net zo machteloos gevoeld toen ik had gezien hoe ze door Mike Newton naar de verpleegster gesleept werd en niet eens wist wat er met haar aan de hand was. Ik was toen bijna gek geworden van zorgen.
"Dat hangt ervan af hoe lang haar lichaam en geest nodig hebben om te herstellen van de schok..."
"Over tien minuten komt ze bij... om en nabij," klonk Alice's tinkelende stem door de ruimte. Ik was blij dat zij er ook was. Ik wilde wat zeggen, maar toen werd er opgenomen.
"Met Billy Black."
"Meneer Black, dit is Edward Cullen," ik sprak Quileute in de hoop dat hij in dezelfde taal zou antwoorden zodat iemand die er niets mee te maken had er iets van zou begrijpen.
"Ik bel vanuit het huis van Charlie Swan, er is iets vervelends gebeurd en het zou voor zowel mijn familie als jullie broeders makkelijker zijn als Charlie hier vanavond niet kwam."
"Wat is er gebeurd?" vroeg hij gelukkig in Quileute.
"Er waren een aantal vampiers die Bella aan wilden vallen, gelukkig zijn uw zoon, ik en mijn broers erin geslaagd om ze zeg maar onschadelijk te maken." Ik hoorde Billy slikken. Ik kon alleen maar hopen dat zijn gezichtsuitdrukking niet al te duidelijk was.
"Iedereen is in orde, Jacob is weer normaal en Bella is alleen even onwel geworden. Met een beetje geluk kunnen we de hele situatie afdoen als een vreemde droom, voor haar althans."
"Juist, ik verzin wel wat om Charlie hier te houden en... zorg goed voor hen, allebei."
"Komt goed," beloofde ik. Ik haakte in en wende me tot de anderen in de kamer. Ondertussen was mijn hele familie er.
"Ze branden lekker hoor," zei Emmett die net binnenkwam met Jasper.
"Mooi. Carlisle zou je even naar Bella willen kijken? Voor de zekerheid zeg maar." Ik wilde zeker weten of alles goed met haar was, bovendien zou Jacob zich dan beter voelen. Ik begon hem echt aardig te vinden.
Jacob keek me dankbaar aan en ging een beetje verzitten zodat mijn vader erbij kon. Op dat moment kwamen de andere wolven van La Puch binnen. Ze keken wantrouwig naar mijn vader, ze wisten duidelijk niet zeker of het wel zo'n goed idee was voor een vampier om zo dicht bij een mens te zijn.
"Maak je geen zorgen, Carlisle heeft zo'n tweehonderd jaar ervaring als arts. Hij kan het wel aan," stelde ik iedere niet-vampier in de kamer gerust. De twee jongste wolven keken verbaasd de oudste wolf -Sam-toonde geen enkele emotie en Jacob kon het allemaal niets schelen, zijn enige zorg was Bella.