11)Edward en Jacob.

Bella zag er ongelofelijk mooi uit vanavond.
Het stormde en ik had een klein spelletje honkbal wel kunnen gebruiken, maar na twee rondes kon ik mezelf niet meer houden.
Ik was te laat geweest om getuigen te zijn van hun vertrek, maar ik kon de film nog wel voor een groot deel meemaken. Jacob streelde haar haren en gezicht en drukte haar dichter tegen zich aan iedere keer dat ze leek te schrikken van iets uit de film. Het ging vanzelf. Hij deed het niet omdat hij dat per se wilde. Hij vond het logisch dat hij haar een soort van bescherming bood. Zijn gedachten vlogen alle kanten op.
Voornamelijk dacht hij aan hoe makkelijk alles plots ging. Hij had helemaal geen last meer van de zenuwen sinds hij en Bella gisteren hun gevoelens voor elkaar hadden bekend. Er ging een steek door mijn roerloze hart toen ik terug dacht aan hoe Bella me gisteren beschreven had. Nooit zou ze de mijne kunnen zijn.
En toch bleef ik hopen. Ik bleef me inbeelden dat ze plots zou besluiten dat Jacob toch niet haar ware was en dat ze zou proberen mijn hart te veroveren, wat haar moeiteloos zou lukken. Ik bleef me afvragen hoe haar lippen zouden voelen als ze zich zachtjes tegen de mijnen zouden drukken, waarna ik het beeld van me afschudde omdat het onmogelijk was.
De film liep ten einde en Jacob begeleide Bella naar de auto. Hij hielp haar instappen en ze kletsten nog wat over de film onderweg naar huis.
Ik voelde het moment aankomen. Ieder moment kon mijn hart finaal gebroken worden. Kon dat? Dat zou ik zo dadelijk merken.

Jacob P.O.V.

Ik zat in de auto en stopte voor Bella's huis. Het licht op de veranda was nog niet aan dus haar vader was er nog niet.
We bespraken de film en lachten er nog eens om.
"Één van de leukste dingen vond ik hoe Jack Sparrow liep. Het was net dansen."
"Ja, en hij sprak ook alsof hij niet goed snik was. Dat komt er natuurlijk van als je teveel drinkt." We lachten samen.
"Ik ben echt blij dat je me vanavond mee hebt uit gevraagd Jake," zei Bella plots. Ik keek haar aan en zij keek naar mij. En toen besefte ik dat dit het moment was waar ik op gewacht had. Het was nu of nooit.
"Weet je wat ik het beste vind van deze avond?" Bella keek me afwachtend aan. Ik streelde met mijn rechterhand haar gezicht en nam het toen in beide handen.
"Dit," fluisterde ik en ik bracht mijn gezicht langzaam naar het hare. Ik aarzelde even en drukte mijn lippen toen tegen de hare. Eerst zachtjes, maar toen ze haar armen om mijn nek sloeg harder en serieuzer.
Plots leek alles heel logisch. Het was volstrekt normaal dat ik mijn armen om haar middel sloeg en haar rug streelde. Natuurlijk streelde haar handen langs mijn gezicht. Dat was plots de meest normale zaak van de wereld. Want er was harmonie in dit moment. We pasten bij elkaar. We hoorden bij elkaar en we hadden elkaar nodig om te overleven. We waren elkaars zuurstof, elkaars zon.
Ik had geen idee hoe lang we daar zaten, maar we toen we stopten waren we beiden buiten adem.
Ik wilde nog wat zeggen, maar kreeg de kans niet. We schrokken beiden op van een harde knal van iets dat op het dak terecht kwam. De auto schudde en trilde zodanig dat de ruiten braken. Bella slaakte een gil en drukte zich dicht tegen me aan wild om zich heen kijkend.
"Dat was niet de donder," zei ze met benepen stem.
"Inderdaad liefje. Dat was ik," klonk een schelle maar toch melodieuze stem van boven ons. Ik was plots erg gespannen en alert. Er verscheen een gezicht voor het raam. Het was van een man rond de twintig met lang blond haar. Ik keek hem vijandig aan. Hij was bleek en knap ondanks de donker rode ogen.
Mijn instincten waarschuwden me voor het gevaar dat hij vormde.
"Dag mijn beste. Ik vrees dat ik je vriendin even moet lenen." Hij zei het met een wellustige blik in zijn ogen.
"Dan moet je eerst langs mij," gromde ik mijn armen strak om Bella heen.
Hij grijnsde alsof hij er al op had gehoopt dat ik dat zou zeggen.
"Geweldig. Zorgt voor wat adrenaline." Hij snoof. "Hmmmm. Heerlijk."
Ik loste mijn greep om Bella's middel zodat ik uit kon stappen om hem op zijn lazer te geven. "Nee!" Bella was niet de enige die schreeuwde. Er klonk nog een andere kreet een woeste kreet en de man werd van het dak gerukt. Even werd hij wazig en toen ik hem duidelijk kon zien werd hij in een houdgreep gehouden door Edward Cullen.
"Jij blijft van haar af!" schreeuwde hij. Ik begon te trillen toen ik besefte dat hun scherpe geur mijn neus deed branden. Ik trilde en haastte me de auto uit. Wat er ook zou gebeuren Bella mocht niet in de buurt zijn.
"Jake wat ga je doen?"
"Weet ik niet," mompelde ik, maar van zodra ik buiten stond en de twee zag worstelen wist ik het plots heel zeker. Er was maar één manier om Bella te beschermen en dat was door al mijn kansen om haar bij me te hebben te verspelen. Ik liet de trillingen heviger gaan en wierp mezelf met een grom naar voren. Niet te geloven, maar de legendes waren waar. Ik stormde op de vampiers af met de bedoeling Cullen te helpen met scheuren, maar een gil deed me stoppen.