7)Jacob

Ik keek Bella verbijsterd aan. Wat bedoelde ze nu?
Wilde ze weten of ik haar leuk vond? Of was er een andere reden voor haar vraag?
"Ik snap je niet zo goed denk ik," zei ik dus maar. Ze keek even weg en fronste. "Wel, ik vroeg me gewoon af...waarom je met mij naar de film zou wíllen. Snap je?" Ik keek haar verbaasd aan. Wist ze zelf niet hoe ongelofelijk lief ze was? Hoe knap, grappig, slim en aardig en zo veel meer? Ze moest toch weten hoe aantrekkelijk ze was? Al die jongens die haar naar het bal gevraagd hadden moesten haar dat toch duidelijk gemaakt hebben? Of wilde ze weten of ik wel echt wat voor haar voelde? Of ik niet zo was als die ene blonde gast van het strand die haar duidelijk alleen als een grote vangst zag?
"Wel waar zal ik beginnen?...Weet je? Toen ik je die eerste keer zag, die dag op het strand voelde ik een soort...vonk. Ik was betoverd. Ik weet niet heel zeker wat het was, maar iets aan je uitstraling deed me meteen voor je vallen. Ten eerste zag ik meteen dat je veruit het knapste meisje was dat ik ooit had gezien," vertelde ik.
"Dat klinkt nogal oppervlakkig maar het is nu eenmaal zo," voegde ik er verontschuldigend aan toe.
"En toen ik wat beter keek. Zag ik hoe lief je glimlachte. Hoe open je blik was. Je leek me eerlijk en erg aardig.
Ik besloot de sprong te wagen en zoals je weet bleek dat je inderdaad erg aardig en eerlijk bent.
En ik ontdekte veel meer. Dat je zorgzaam bent en grappig. En ik ontdekte ook dat ik me helemaal goed voelde bij jouw. Ik voel me nog steeds geweldig bij jouw, maar ik heb me nooit bij jouw gevoeld zoals ik me bij mijn vrienden voel. En daarom heb ik je mee uit gevraagd." Ik haalde diep adem en keek naar mijn broodje.
Ik wachtte vol spanning tot ze me zou uitlachen of iets anders, maar het bleef stil. Na een tijd keek ik op en ik zag dat Bella geraakt was door mijn woorden.
"Mag ik jouw nu wat vragen?" Ik moest het gewoon weten.
"Ja?"
"Waarom heb je 'ja' gezegd?" Ik had zekerheid nodig. Ik schatte mijn kansen hoog, maar wie was ik nou?
"Wel, omdat je de liefste, grappigste, aardigste, eerlijkste en meest bijzondere jongen bent die ik ooit heb ontmoet. Je herrinert je Edward nog?"
"Ja. Naast hem lijk ik vast meer op de bultenaar of zo," grapte ik. Bella giechelde even.
"Daar dacht ik niet echt aan. Ik wilde alleen maar zeggen dat hij inderdaad lijkt op een filmster en hij heeft dan wel mijn leven gered, maar wat is dat waard? Wat heeft al die pracht en die heldhaftigheid nu voor zin als je niet eerlijk of betrouwbaar bent? Jij bent een mooi iemand. Vanbinnen...en ook van buiten." Ik had het gevoel alsof ik elk moment kon gaan zweven.
"Bedankt." Ik nam haar hand betaalde voor ons beiden en liep samen met haar-nog steeds hand in hand-naar de auto.

Terug thuis.

De hele rit hadden we weinig gezegd. We waren beiden in gedachten verzonken geweest. Van zodra we binnen waren liet Bella mijn hand los en liep ze gehaast naar de keuken.
"Wat doe je?" vroeg ik nieuwsgierig toen ik in de deuropening kwam staan en zag dat ze in de koelkast aan het snuffelen was.
"Ik ga wat ruimte maken voor Charlie's vangst. En daarna ga ik gerookte vis maken. Charlie houd daar toch zo van?" Toen begon het te dagen.
"Je gaat hem een VIP-behandeling geven is het niet?" Bella knikte.
"Zou jij de kussens wat kunnen opkloppen alle beetjes helpen."
Ik liep lachend naar de woonkamer en schudde de kussens op zoals ze gevraagd had. Plots - ik weet niet waar het vandaan kwam - had ik een klein 'visioen'. Ik zag mezelf en Bella in een leuke blokhut ergens op een grote open plek in een bos. Zij kookte en ik zocht de kussens bij elkaar die op de grond lagen. Toen kwamen er twee schattige kindjes binnen. Een jongen en een meisje. Ze leken erg op ons. Ze omhelsden eerst mij en renden toen naar Bella ik ging naar mijn gezin en gaf Bella eerst een kus op de ring om haar vinger en dan op haar mond.
Ik schudde mijn hoofd om het helder te krijgen. Ik was aan het weer aan het dagdromen geslagen. En niet zo'n beetje ook. Ik had nog nooit zo'n ver vooruitstrevende fantasie over Bella gehad.
Ik schudde zachtjes mijn hoofd. Ik liep duidelijk te hard van stapel. Van een crush tot de ware? Kom op zeg. Voor hetzelfde geld was de droom morgen al afgelopen. Misschien ook niet, het zou kunnen dat het een maand duurde, of twee, of een heel leven. Zou kunnen, de tijd zou het leren.
Toen bedacht ik me wat. Ik kende nog iemand en daar had ik nog wat tegoed van. Normaal zou ik er niet naar gevraagd hebben, maar nu kon ik zijn hulp wel gebruiken.
"Ik ga even naar La Puch. Ben over een paar uur terug." Voor Bella kon antwoorden was ik al de deur uit. Als ik me haastte was ik terug voor Charlie thuis kwam.
Toen ik een uurtje later terug kwam zette Bella een herfst salade en haar voorbereidingen voor het avondeten in de koelkast. Ze keek me vragend aan.
"Je zal wel zien," zei ik geheimzinnig.
De rest van de middag hielp ik haar met onze voorbereidingen. Ik dekte de tafel, hielp wat met de was en al die tijd bleef ik naar haar kijken. Ik hoopte dat zondag alles goed zou gaan. Veel te snel kwam Charlie thuis.
"Hmmm. Wat ruikt hier zo lekker?"
"Gerookte vis!" riep Bella die het eten net op tafel wauw gaan zetten.
Ik had mezelf al aan de gedekte eettafel gezet.
"Ha, Charlie we kunnen meteen aan tafel," zei ik vrolijk.
"O, hoi Jacob." Charlie vond het duidelijk goed dat ik niet in de keuken bij zijn dochter stond. Toen Charlie op zijn stoel ging zitten kwam Bella meteen met het eten. We aten een tijdje in stilte.
"Hoe was het in Seatle?" vroeg Charlie. Hij klonk alsof het hem niet veel kon schelen, maar ik zag zijn ogen heen en weer flitsen tussen Bella en mij.
"Leuk, ik heb gevonden wat ik zocht," melde Bella. Charlie knikte.
"Leuk. Verder nog wat gedaan?"
"Gekookt, de was en Jake is nog even naar La Puch geweest, maar wat hij daar gedaan heeft wilde hij me niet zeggen." Bella keek me veelbetekenend aan.
"Ik een lift gekregen van de vader van die vriend," zei ik voor Charlie iets kon zeggen over mijn gebrek aan een rijbewijs.
"En daar heb ik een tijdelijk rijbewijs gekregen."
Ik haalde het document uit mijn broekzak en liet het aan Charlie zien. Die keek me heel afkeurend aan.
"Hij is echt hoor. Een klein rijexamen en dan heb je het al." vertelde ik hem eerlijk. Het was inderdaad volkomen legaal, maar met zo'n rijbewijs dekte de verzekering wel geen ongelukken. Ik was natuurlijk ook niet van plan om er erg lange rijzen mee te maken. Gewoon zodat ik Bella op kon pikken voor een dagje La Puch en zodat ik haar niet hoefde te laten rijden als we morgen naar de film gingen. Na de zomer kon ik mijn echte rijbewijs halen.
"Hm, ja ik heb er wel van gehoord, maar je weet toch..."
"Ja, geen verzekering. Dan doe ik gewoon extra voorzichtig. Ik vond het gewoon een vervelend idee dat Billy en ik steeds een lift zouden moeten vragen als we langs wilden komen." Charlie leek het te slikken.
Bella had een 'Waarom vertelde je me dat niet gewoon meteen?' blik. Ik keek heel zielig en ze lachte weer. Charlie merkte het gelukkig niet.
"Mh, dat was heerlijk Bels," zei Charlie na het eten.
"Blij dat je het lekker vond pap. Trouwens wat ga je morgen bij Billy doen?" vroeg Bella terloops.
"Gewoon wedstrijden kijken en misschien blijf ik wel eten. Dat vind je toch niet erg? Je kan ook komen, maar ik denk niet..."
"Nee, ik geloof niet dat ik erg veel zin heb om de hele avond sport te kijken. Ik had trouwens al plannen voor morgenavond. Daar wilde ik je nog wat over vragen." Charlie's ogen schoten kort naar mij.
"O, ja?"
"Wel, het leek ons leuk om naar de film te gaan. Mij en Jake, bedoel ik." Bella klonk achteloos. Alsof het niet bijzonder was. Ik wist dat ze gewoon hoopte dat Charlie zo sneller geneigd zou zijn om toestemming te geven. "Hm, welke film?"
"Pirates of the caribbean: the curse of the black pearl," zei ze. Het klonk niet als een romantische film. Dat hielp vast ook wel.
"Tja, het is inderdaad fijner als je met Jacob naar de film kan gaan dan een beetje kijken hoe je oude vader met zijn oude vrienden naar een sportwedstrijd zit te staren."
"Pap, als je liever niet wilt dan..." Dat gaf kennelijk de doorslag voor Charlie.
"Nee, hoor ik plaag je maar. Ik hoop dat jullie veel plezier hebben." Bella ging naar de keuken om af te wassen en ik wilde haar gaan helpen, maar Charlie hield me tegen.
"Ho, Jake. Ik wil je nog eventjes spreken." Hij keek heel serieus en ik knikte. Charlie knikte naar de bank in de woonkamer. Ik ging in de twee zit zitten en Charlie in de fauteuil die er tegenover stond zodat hij me aan kon kijken.
"Denk maar niet dat ik blind ben Jacob. Ik heb gezien hoe je naar mijn meisje kijkt. Ik heb mijn toestemming gegeven omdat ik ervan uitga dat jij haar goed behandeld. Doe je dat niet..." Hij keek me alleen lang aan en ik wist wat hij bedoelde, maar ik voelde me er niet door bedreigd. Ik zou nog liever sterven dan haar pijn te doen. Dat wist ik heel zeker.
"Ik zal haar met mijn leven bewaken Charlie. Dat zweer ik."
Charlie knikte en ik liep naar Bella om te helpen met de afwas.