4)Bella

Ik loop over de parkeerplaats hij is verlaten.
"Bella?" Ik herken die stem. Ik draai me om.
"Edward?" Ik doe nieuwsgierig een stap naar hem toe.
"Bella, niet doen!" Wat doet Jake hier nu? Ik kijk om.
Ik kijk heen en weer. De twee jongens hebben allebei hun hand uitgestoken. Edward vragend vol zelfvertrouwen, Jake smekend en vol zorgen.
Ik twijfel en loop uiteindelijk op Jake af. "Oh, Bells," zegt hij opgelucht.
"Jake," zucht ik. We blijven zo even staan. En dan besef ik dat dit een droom is en dat het tijd is om wakker te worden.
Ik stond op en wreef de slaap uit mijn ogen. Ik liep de gang op en slaapdronken botste ik tegen iemand op.
"Ho!" roept een bekende stem. Ik hoor gerammel van porselein en glas.
"Oef, sorry Jake," mompel ik verbaasd terwijl ik probeer het geluid thuis te brengen.
"Hé, Bella, ik wilde je net wekken. Ik heb ontbijt."
Ik keek en zag dat hij een dienblad gevonden had en daarop twee borden met omelet en twee glazen sinaasappelsap gezet had. Hij had me ontbijt op bed willen brengen? Echt? Dat was zo...lief.
"Oh, Jake! Dat had niet gehoeven!" Ik opende mijn armen om hem een knuffel te geven. Hij nam het dienblad in één hand, hield dat van me weg en omhelsde me met één arm. We liepen naar mijn kamer en ontbeten op het bed. "Bella, ik wilde je wat vragen..."
"Ja?" Jake klonk aarzelend. Ik keek op en moest om de één of andere reden terug denken aan toen ik gisteren in zijn armen lag en dat ene moment vlak voor het zeep gevecht los barstte.
"Wil je...Heb je zin om morgen met mij naar de film te gaan?"
Ik keek hem even aan. Hij had het duidelijk niet over een gewone lachfilm. Wat zou ik zeggen?
Ik dacht terug aan de droom van vannacht. Ik had toen voor hem gekozen. Betekende dat dat ik nu ja moest zeggen? Ik vond hem heel aardig. Hij was een geweldige vriend. En de magie die soms tussen ons speelde...
Ik had mijn besluit wel gemaakt.