Anastacia Elizabeth Farnsworth

‘Hallo, Anastacia!’ Twee meisjes liepen gearmd langs en zeiden de brunette in koor gedag.
‘Hoi, Jazlynn, hoi Sienna.’ Anastacia keek de tweeling na. Nee, het was geen echte tweeling, maar zo gedroegen ze zich wel. Ze vulden elkaar perfect aan, maakten elkaars zinnen af, begrepen elkaar door middel van één woord. Maar qua uiterlijk leken ze totaal niet op elkaar. Jazlynn Roberts had knal-, maar dan ook écht knalrood – geverfd, natuurlijk – haar dat op haar schouders hing en grote, bruine ogen. Sienna Harrison was half Chinees, of tenminste Aziatisch en had donkerbruine – tegen het zwart aan – haren die halverwege haar rug hingen en kleine, bruine spleetogen. Maar ze waren alle twee even groot – of klein, net hoe je het wilt noemen – en waren allebei knettergek.
Anastacia werd door nog wat mensen gegroet, groette vriendelijk terug en ging toen op een tree van de grote, massieve trap voor de school zitten en wachtte tot de bel ging. Ze observeerde iedereen die voorbij kwam en gaf – in gedachten – commentaar. Toen de bel ging, pakte ze haar tas en stond op om naar binnen te gaan. De eerste schoolweek na de vakantie begon met wiskunde, wat een feest. Anastacia ging op haar plekje midden in de klas zitten. Daar was het perfect; je was geen deel van de underdogs (achter in de klas) of van de übernerds (voor in de klas). Ze maakte aantekening van alles wat de lerares zei, tenminste.. waarvan ze dacht dat het belangrijk was. Na een paar minuten vol gepraat over goniometrische verhoudingen ging de deur open en verscheen er een meisje in de deuropening. Anastacia’s blik gleed naar haar af, net zoals de meerderheid van de rest van de klas. De lerares heette haar een beetje geïrriteerd welkom en zei dat ze op haar plek moest gaan zitten. Anastacia richtte haar blik weer op haar schrift en rolde met haar ogen. Het was pas een verrassing als Naya Leighton op tijd kwam. Toen ze zat liet Anastacia opnieuw haar blik over de klas glijden en kwam tot de conclusie dat de meesten hoognodig weer vakantie nodig hadden. De meesten hadden niet eens hun best gedaan om hun wallen te verbergen. Ze grijnsde in zichzelf. Ze was dus niet de enige geweest die minder slaap had gekregen dan normaal.
Anastacia was in de twee weken durende vakantie vooral veel in de danszalen van de sportschool te vinden geweest. Ze had uren getraind om haar dans perfect te krijgen, maar helaas had ze nog een partner. Niet dat ze daarover in zat, want die zou ze nog wel krijgen.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen