Chaper 6: The road to home

We stapten in een taxi nadat Sebastian mijn tas met mijn weinige bezittingen in de kofferbak had gegooid. De taxi reed weg.
Ik zat naast Ciel en keek vanuit mijn ooghoek omhoog naar de plotseling volwassen geworden Ciel. "Um, mag ik wat vragen?" vroeg ik. "Later als we bij mijn huis zijn aangekomen." zei hij. Ik mompelde een oke en begon uit het raam te staren.

Na ongeveer een uur rijden kwamen we aan in een grote villawijk. Ik keek mijn ogen uit. Zulke grote huizen had ik nog nooit gezien! We stopten voor een van de grootste huizen. "Hoe rijk ben jij wel niet?!"vroeg ik verbaasd, nadat ik ook nog een zwembad vanuit het autoraam zag. "Laten we zeggen dat ik in mijn mensenleven aardig wat geld heb gehad." "Ben jij mens geweest?" vroeg ik verbaasd. Maar ik kreeg geen antwoord.

Nadat we de taxi-chauffeur hadden betaald gingen we naar binnen. Ik kreeg een rondleiding door het huis en kreeg uiteindelijk mijn kamer te zien. Het was echt een joekel van een kamer. Vergeleken met dit was mijn vorige kamer een krot. "En bevalt het je?" vroeg Ciel. "Ja alleen is hij wel wat groot voor mijn smaak." "Ik zal ernaar laten kijken." zei Ciel. "Sebastian roept je wel als het eten klaar is." en na dat gezegd te hebben verliet hij mijn kamer.

Ik keek mijn kamer rond. De muren waren bordeaux rood, mijn lievelings kleur. Er stond een groot hemelbed. In een hoek stond een bureau met een laptop en in de hoek daartegenover stond een bankstel met tv. Ook bleek ik mijn eigen inloopkast en badkamer te hebben. Ik liep naar mijn hemelbed en ging erop liggen. 'Jeetje hij verwend me wel zeg.' dacht ik. Ik rolde mijn hoofd opzij een zag op mijn nachtkastje een foto van mij en mijn ouders. Ik pakte het van het nachtkastje af en hield het omhoog. Ik wreef over het teken boven mijn borsten. 'Papa zou woedend zijn als hij eens wist wat ik boven mijn borst heb zitten.' dacht ik met een glimlachje. Maar het duurde niet lang voordat de nieuwe tranen kwamen en ik al huilend in slaap viel.