You can't stop me

Toen ik binnenkwam in mijn kamer zag Jasper lijkbleek.'Dit meen je niet hé?'vroeg hij aan me.Ik knikte zo licht dat het bijna niet te zien was.'Ik meen het wel.'zei ik.Hij kwam naar me toe,bijna boos.'Dit kan je niet doen!!!'schreeuwde hij tegen me.Oké,hij was dus woedend.'Waarom niet?'vroeg ik rustig.'Je gaat niet je leven wagen voor me.'Hij was al een beetje gekalmeerd.Waarschijnlijk wist hij dat ik koppig genoeg om het hier niet bij te laten.Jasper pakte mijn schouders vast en schudde me zacht door elkaar.Maar toch hard genoeg om me te laten weten dat hij ook koppig kon zijn.Ik sloeg mijn ogen neer en de greep rond mijn schouders verzwakte.In plaats daarvan voelde ik nu zijn armen rond mijn romp geslagen.Ik aarzelde even voordat voordat ik zijn knuffel beantwoorde.'Jane was zeker boos op je?'vroeg hij alsof hij zih schuldig voelde.'Waarschijnlijk'antwoorde ik.'Hij liet er niet veel van merken.Toen we elkaar loslieten keek ik hem verward aan.'Waarom deed je dat?'vroeg ik.'Wat?Je een knuffel geven'?Hij zei het alsof hij het doodnormaal vond.Ik vond het fijn maar aan de andere kant voelde het gewoon niet goed.'Zomaar'zei hij.'Ik denk dat ik begin te beseffen wat je allemaal wel niet voor me doet'.Zijn ogen schitterden,zijn gezicht straalde en hij glimlachte zelfs bijna.De manier waarop hij het zei liet me denken dat hij meer wil zijn dan vrienden.Maar hij weet dat dat niet kan.Ik boog mijn hoofd om de opwellende tranen te verbergen.
Opnieuw sloeg hij zijn armen om me heen,waarschijnlijk om me te troosten.Hoe graag ik het ook wilde,ik kon hem niet terug knuffelen.
Toen hij me na een tijdje losliet en in mijn verdrietige ogen keek zuchtte hij.'Rose wat is er?'vroeg hij.'Niks'zei ik.Ik zag dat hij me niet geloofde en het feit dat de tranen nog niet weg waren maakte het er niet bepaald beter op.'Waarom vertel je me het niet gewoon.'vroeg hij.'Het is...ingewikkeld.'stamelde ik.'Je weet dat je heel makkelijk kan uitleggen.'zei hij.Ik wou het er allemaal uitgooien maar ik kon geen woord uitbrengen.Ik ging op het bed zitten.Jasper leek vastberaden om me te laten zeggen wat er was en kwam naast me zitten.
Hij sloeg zijn arm om mijn schouders.Omdat het zo vriendschappelijk aanvoelde legde ik mijn hoofd op zijn schouder.Met de hand die hij nog vrij had streek hij door mijn haar.Ik sloot mijn ogen en dacht na.
Toen ik zachtjes begon te snikken-wat ben ik toch een huilenbalk vandaag-drukte hij zacht zijn lippen op mijn voorhoofd.
'Waarom vertel je me het niet gewoon?'vroeg hij zacht.Ik rechtte mijn rug en keek hem aan.Even leek hij te twijfelen,maar toen zag ik hoe hij voorover boog en voelde hoe hij mij een kus gaf.Ik merkte dat ik die zonder te aarzelen hem terug kuste.'Oke'zei ik.'Ik zal je vertellen hoe het zit'.