Together we are fàckin' fàmous [(2)]

JoYy, ooit zal ik u zien!! desnoods loop ik weg en kom ik te voet af! ik zal u zien!! en als 'k dan toch bij u zou zijn brengen we is een bezoekje aan chrlot en lise ^^


Together we run through the rain
Deel 2
ik staar naar de vijver. als ze denken dat ik niet naar de auditie mag gaan dan zullen ze nog verschieten! Maandag sta ik daar, mogen of niet, ik ga gewoon! ze kunnen me mijn geluk niet afnemen! ik zal er alles aan doen om te winnen! dan zullen ze misschien wel respect krijgen voor mij! en ook al win ik niet, of haal ik het niet als zangeres, ik heb gestudeerd dus ik kan nog alle kanten uit. ze zullen hun ogen nog opentrekken! er komt beweging in het water. ik kijk op en zie dat een jongen wat verder keitjes aan het gooien is. ik bekijk de jongen en merk dat hij ongeveer mijn leeftijd is. hij kijkt me aan. ik lach naar hem en hij lacht terug. het is een prachtige lach! ik heb nog nooit iemand zo prachtig zien lachen als hem! het is net of hij mij betoverd heeft met zijn glimlach. pas als ik gedonder hoor schrik ik op. de lucht is donker en regen valt druppeltje per druppeltje uit de lucht. een flits maakt mijn blik los van de druppels die op de vijver vallen en verschrikt kijk ik rond. De jongen staat niet meer op dezelfde plaats als waar hij stond. hij is verdwenen, denk ik. Een hevige donderslag haalt me weer uit mijn gedachten. De regen valt nu niet meer druppeltje per druppeltje maar met bakken uit de lucht. heel nat wordt ik niet omdat ik onder een boom zit maar een veilige plaats is een boom ook niet tijdens een onweer. een plotse hand op mijn schouder laat me schrikken. ik kijk om en zie de jongen geruststellend kijken. hoe hard ik ook probeer er niet in te kijken, zijn ogen laten me toch verdrinken. "ik denk dat we beter kunnen schuilen." gered van de verdrinkingsdood knik ik verlegen naar hem. "waar schuilen we?" vraagt hij dan. "ehm... geen idee, het park ligt meters van het dorp verwijderd en mijn huis ligt nog verder in het dorp." "we vinden wel iets, maar we moeten snel weg want onder deze boom zijn we niet echt veilig..." hij strekt zijn hand uit en ik neem ze aan. zijn zachte huid zorgt voor tintelingen op de mijne en hij trekt me op. 1 seconde staan we recht voor elkaar maar het lijkt een eeuwigheid te duren. "kom op, rennen!" zegt hij terwijl hij me voorttrekt. we beginnen te rennen maar omdat ik mijn all star niet vast had gemaakt valt hij van mijn voet af. ik stop bruusk en neem mijn schoen. ik probeer mijn voet erin te steken maar het helpt niet. "komaan verdomme, ga erin!" mompel ik in mezelf. ik word verblind door een bliksemschicht en het lijkt of ik doof wordt van een enorme donder die meteen volgt. mijn adem stokt in mijn keel. "laat die schoen uit en spring op mijn rug!" zegt hij. ik kijk hem raar aan. "ja hallow! alsof jij mij kan dragen! dan komen we nog minder vooruit als nu!" "tuurlijk kan ik je dragen, zo zwaar kan je toch niet zijn!" weer kijk ik hem raar aan. "no way! ik loop wel op mijn kous verder" zeg ik terwijl ik al opsta en mijn all star in mijn hand vastneem. "doe niet zo moeilijk en klim op mijn rug!" "doe niet zo moeilijk en loop voort!" "doe niet zo moeilijk en..." zijn zin wordt verstoord door een bliksem en opnieuw een enorm luide donder. de wind waait mijn ondertussen al doorweekte haren in mijn ogen en ik moet moeite doen om te kunnen blijven staan. "loop nou gewoon voort!!" roep ik boven het geluid van de donder. hij zucht en nog voor hij iets kan zeggen neem ik zijn hand en sleur ik hem opnieuw mee. daar liep ik dan, doorweekt door de regen, vluchtend voor het onweer, zoekend naar onderdak met een onbekende jongen aan mijn hand.
mijn enige kans om joyy te zien, is verpest door mijn ouders, wat een wonder ><" dus nu ben ik DOWN..Ach jah...make me happy and leave your comm'z ^^