Kim en Louis || Merry Christmas
Je zat languit op de bank wat te bladeren in een tijdschrift zoals gewoonlijk verveelde je, je dood. Het is kerstvakantie en iedereen van je vrienden zijn naar famillie. Je slaakte een diepe zucht en legde het tijdschrift weg. Zelfs je allerbeste vriend Louis is weg. Je pakt je mobiel uit je broekzak en scroll naar je contactpersonen. Je stopt eventjes bij Louis en twijfelt om hem te bellen. Je miste hem enorm om het feit dat hij je beste vriend is die je altijd opvrolijkt maar misschien ook om het feit dat je een klein beetje een crush op hem hebt. Na lang twijfelen besluit je toch om te bellen, je klikt op het groene hoorntje en houdt je mobiel wat zenuwachtig tegen je oor aan. Je hebt hem al een paar keer proberen te bellen de afgelopen dagen maar reageren deed hij niet. Een zucht kon je niet onderdrukken wanneer je alweer zijn voicemail hoort. Je besluit om Louis een smsje te sturen want Louis kennende neemt hij zijn telefoon altijd op. Hey Louis, is het leuk bij je familie? Ik verveel me en mis je ontzettend x je Carrot Je verzend hem en plof vervolgens weer languit op de "bank. Al snel hoor je, je mobiel trillen en rent er als een speer naar toe. Je krijgt automatisch een glimlach op je gezicht die al snel verdwijnt als je ziet wat er in het smsje staat. Kim, het spijt me dat het zo moet en zo laat, ik verbreek onze vriendschap ik heb nooit echt een klik tussen ons gevoeld het spijt me x Je krijgt tranen in je ogen en gooit je mobiel boos in een hoekje. Had hij dan niet de klik gevoeld wat jij wel voelde. Je bijt op je lip. Dit wordt een verschrikkelijke kerst en een nog ergere oud&nieuw.
Eerste kerstdag
Je zit alleen in je kamer terwijl je ouders gezellig cadeaus uitpakken. Sinds je het smsje heb gehad ben je niet meer je kamer uitgekomen. "Kim, kom NU naar beneden" je bijt op je lip. "Nee" roep je koppig. "Moet ik je naar beneden sleuren?!" je hoorde de dreigende stem van je vader waardoor je wel naar beneden moest komen. Je zuchtte en wreef even in je oog met tegenzin loop je naar beneden. "Wat?" mompel je. Je krijgt een cadeau in je handen geduwt en je open het langzaam, meestal wordt je blij van cadeaus maar op dit moment kon je het niets schelen, je beste vriend en ook wel je 'crush' heeft twee dagen terug gezegt dat hij geen klik voelde. "Kom op Kim, open het cadeautje" je zusje klapte vrolijk in haar handen. Je gaat met je hand door je blonde haren en zucht dan. Je scheurt het papier netjes open maar krijg meteen al tranen in je ogen als je ziet dat het een wortel-knuffel is. "Hoe vind je het?" hoor je de vrolijke stem van je moeder. Je beet op je lip. "Oh wat een leuke knuffel, toch kim?!" Je zusje klapt vrolijk in haar handen. "Je mag hem hebben" je smijt de knuffel in haar handen en loop vervolgens boos de kamer uit. Met tranen in je ogen smijt je de deur dicht en ga op het stoepje zitten.Je voelt de ogen van je verbaasde ouders op je rug branden maar je geeft er geen aandacht aan. Je hoofd begraaf je in je handen. "Dit kan toch niet meer zo langer, wat heeft dat kind" hoor je, je moeder uit het niets tegen je vader roepen. Je begint luider te snikken waardoor je de ruzie vergeet. De deur waar je net boos uitgelopen was hoor je met een harde klap dicht vallen en een gedaante komt langs je zitten. Je kijkt uit je ooghoeken en zie dat het je vader is. Je hebt altijd al een goede band met je vader gehad en meestal zag hij het direct als er wat was. Je snapt daarom ook niet waarom het dit keer zo lang duurde voordat hij zag dat het niet goed met je ging. "Kim vertel het eens wat is er de laatste dagen met je aan de hand" je bijt op je lip en proeft een ijzige smaak van bloed. "Louis" mompel je zachtjes net hard genoeg dat je vader het verstaat. Zijn blik verzacht. "Wat is er met Louis, mis je hem" je knikt zachtjes. "Ook, maar..-" verder kom je niet want je barst al in huilen uit. Hij probeert je te kalmeren met sussende woordjes waardoor je nog harder moet huilen. "Het komt niet goed papa, hij heeft de vriendschap gebroken" Je bijt op je lip. "Hij voelde geen "klik" tussen ons" je maakt van je vingers ezeltjesoren bij het woordje klik. Je vader kijkt je verbaasd aan en schud dan lachend zijn hoofd. "Hij liegt" "We weten allemaal dat jij een oogje op Louis heb en we weten allemaal dat Louis jou ook wel ziet zitten" ik schud mijn hoofd. "Hij voelde geen klik" Dit keer schud hij zijn hoofd. "Geloof me het komt goed" "Waarschijnlijk is er meer aan de hand" hij glimlacht. "Ga nu maar naar binnen voordat je dood vriest en na kerst moet je hem maar even bellen" Hoe gek je ook was, je geloofde hem misschien kwam het echt goed en had je vader gelijk. "Dankje pap" je gaf hem een kusje op zijn wang en liep samen met je vader naar binnen "Ben je gek geworden zomaar weglopen!" je moeder schreeuwt het hele huis bij elkaar. "Weetje wel hoe ondankbaar dat overkomt, je cadeautje zomaar aan je zusje geven en weglopen" Je bijt op mijn lip het is misschien wel ondankbaar maar op dat moment wist je niets anders. De knuffel deed je aan Louis denken en als je aan iets niet wilt denken is dat wel Louis. "Laat haar nou maar we hebben gepraat en het is orde" je vader houd je schouders vast. "Toch Kim?" je glimlacht en knik dan. "Ja, het is in orde." Derest van de dag verloopt redelijk goed. Je zit al de hele dag beneden zonder te piekeren en voor heel eventjes ben je Louis vergeten. S'avonds komt er familie langs en je blijft tot laat in de avond op. Als je dan eindelijk in bed lig val je in een diepe slaap.
Tweede kerstdag
"Wake up my lovely carrot" je opent je ogen maar sluit ze meteen als je Louis ziet. "Ga weg, wat doe je hier" Je voelde zijn vingertoppen je wang aanraken. "Louis, ga weg" je stem klonk zwak het was net een fluistering. Het is een tijdje stil en net wanneer je, je ogen wilt openen begint Louis te praten. "Kim, het is niet wat je denkt" Je zucht zachtjes. "Het is gewoon..-" hij stopte eventjes, je bijt op je lip. Je wilt niet dat hij je ziet huilen. "Ik was in de war Kim" hij klinkt zwak. "Dus dan denk je, héy laat ik de vriendschap maar verbreken, dat zou Kim vast wel leuk vinden" roep je kwaad. Je schrikt van je eigen stem. "Sorry" mompel je. Hij bijt op zijn lip. "Nee, je hebt gelijk" "Ik was in de war omdat ik niet zeker was van mijn gevoelens" "Natuurlijk voelde ik een klik maar geen vriendschap-klik" je kijkt hem nog steeds niet-snappend aan. Hij zucht zachtjes."Ik hou van je Kim" "Ik dacht dat het, het beste was voor onze vriendschap. Ik dacht dat je me nooit leuk zou vinden en, en, en het spijt me" ratelde hij in één keer door. Je kan het niet laten om breeduit te glimlachen. "J-je vind me leuk?" Hij bijt op zijn lip. "Ik weet dat het stom klinkt maar.. Ja ik vind je leuk" Je omhelst hem. "sukkel, waarom zei je het niet gewoon" Je gaf een kusje op zijn wang. "I-ik vind je ook leuk en ik was er kapot van dat je ons vriendschap verbrak" Dit keer grijnsde Louis breeduit en glimlachte liefjes. De glimlach waar je op verliefd werd de aller eerste keer. Je merkt nu pas dat jullie gezichten wel heel erg dicht bij elkaar zijn. "Merry Christmas carrot" zegt hij voordat hij zijn lippen zachtjes op die van jouw duwt. Je glimlacht tegen zijn lippen aan en zoent hem zachtjes terug. Voorzichtig haalt hij zijn lippen van die van jou af. Het enigste wat je kan doen is glimlachen. In de deuropening zie je, je vader staan. Hij maakt een "ik zei het toch" gebaar. Hij knipoogt en verlaat vervolgens de kamer. "Kim" "Ja?" "Be mine" je glimlacht en als antwoord op zijn vraag. Druk je jouw lippen op die van hem. God wat vond je hem leuk.
Eerste kerstdag
Je zit alleen in je kamer terwijl je ouders gezellig cadeaus uitpakken. Sinds je het smsje heb gehad ben je niet meer je kamer uitgekomen. "Kim, kom NU naar beneden" je bijt op je lip. "Nee" roep je koppig. "Moet ik je naar beneden sleuren?!" je hoorde de dreigende stem van je vader waardoor je wel naar beneden moest komen. Je zuchtte en wreef even in je oog met tegenzin loop je naar beneden. "Wat?" mompel je. Je krijgt een cadeau in je handen geduwt en je open het langzaam, meestal wordt je blij van cadeaus maar op dit moment kon je het niets schelen, je beste vriend en ook wel je 'crush' heeft twee dagen terug gezegt dat hij geen klik voelde. "Kom op Kim, open het cadeautje" je zusje klapte vrolijk in haar handen. Je gaat met je hand door je blonde haren en zucht dan. Je scheurt het papier netjes open maar krijg meteen al tranen in je ogen als je ziet dat het een wortel-knuffel is. "Hoe vind je het?" hoor je de vrolijke stem van je moeder. Je beet op je lip. "Oh wat een leuke knuffel, toch kim?!" Je zusje klapt vrolijk in haar handen. "Je mag hem hebben" je smijt de knuffel in haar handen en loop vervolgens boos de kamer uit. Met tranen in je ogen smijt je de deur dicht en ga op het stoepje zitten.Je voelt de ogen van je verbaasde ouders op je rug branden maar je geeft er geen aandacht aan. Je hoofd begraaf je in je handen. "Dit kan toch niet meer zo langer, wat heeft dat kind" hoor je, je moeder uit het niets tegen je vader roepen. Je begint luider te snikken waardoor je de ruzie vergeet. De deur waar je net boos uitgelopen was hoor je met een harde klap dicht vallen en een gedaante komt langs je zitten. Je kijkt uit je ooghoeken en zie dat het je vader is. Je hebt altijd al een goede band met je vader gehad en meestal zag hij het direct als er wat was. Je snapt daarom ook niet waarom het dit keer zo lang duurde voordat hij zag dat het niet goed met je ging. "Kim vertel het eens wat is er de laatste dagen met je aan de hand" je bijt op je lip en proeft een ijzige smaak van bloed. "Louis" mompel je zachtjes net hard genoeg dat je vader het verstaat. Zijn blik verzacht. "Wat is er met Louis, mis je hem" je knikt zachtjes. "Ook, maar..-" verder kom je niet want je barst al in huilen uit. Hij probeert je te kalmeren met sussende woordjes waardoor je nog harder moet huilen. "Het komt niet goed papa, hij heeft de vriendschap gebroken" Je bijt op je lip. "Hij voelde geen "klik" tussen ons" je maakt van je vingers ezeltjesoren bij het woordje klik. Je vader kijkt je verbaasd aan en schud dan lachend zijn hoofd. "Hij liegt" "We weten allemaal dat jij een oogje op Louis heb en we weten allemaal dat Louis jou ook wel ziet zitten" ik schud mijn hoofd. "Hij voelde geen klik" Dit keer schud hij zijn hoofd. "Geloof me het komt goed" "Waarschijnlijk is er meer aan de hand" hij glimlacht. "Ga nu maar naar binnen voordat je dood vriest en na kerst moet je hem maar even bellen" Hoe gek je ook was, je geloofde hem misschien kwam het echt goed en had je vader gelijk. "Dankje pap" je gaf hem een kusje op zijn wang en liep samen met je vader naar binnen "Ben je gek geworden zomaar weglopen!" je moeder schreeuwt het hele huis bij elkaar. "Weetje wel hoe ondankbaar dat overkomt, je cadeautje zomaar aan je zusje geven en weglopen" Je bijt op mijn lip het is misschien wel ondankbaar maar op dat moment wist je niets anders. De knuffel deed je aan Louis denken en als je aan iets niet wilt denken is dat wel Louis. "Laat haar nou maar we hebben gepraat en het is orde" je vader houd je schouders vast. "Toch Kim?" je glimlacht en knik dan. "Ja, het is in orde." Derest van de dag verloopt redelijk goed. Je zit al de hele dag beneden zonder te piekeren en voor heel eventjes ben je Louis vergeten. S'avonds komt er familie langs en je blijft tot laat in de avond op. Als je dan eindelijk in bed lig val je in een diepe slaap.
Tweede kerstdag
"Wake up my lovely carrot" je opent je ogen maar sluit ze meteen als je Louis ziet. "Ga weg, wat doe je hier" Je voelde zijn vingertoppen je wang aanraken. "Louis, ga weg" je stem klonk zwak het was net een fluistering. Het is een tijdje stil en net wanneer je, je ogen wilt openen begint Louis te praten. "Kim, het is niet wat je denkt" Je zucht zachtjes. "Het is gewoon..-" hij stopte eventjes, je bijt op je lip. Je wilt niet dat hij je ziet huilen. "Ik was in de war Kim" hij klinkt zwak. "Dus dan denk je, héy laat ik de vriendschap maar verbreken, dat zou Kim vast wel leuk vinden" roep je kwaad. Je schrikt van je eigen stem. "Sorry" mompel je. Hij bijt op zijn lip. "Nee, je hebt gelijk" "Ik was in de war omdat ik niet zeker was van mijn gevoelens" "Natuurlijk voelde ik een klik maar geen vriendschap-klik" je kijkt hem nog steeds niet-snappend aan. Hij zucht zachtjes."Ik hou van je Kim" "Ik dacht dat het, het beste was voor onze vriendschap. Ik dacht dat je me nooit leuk zou vinden en, en, en het spijt me" ratelde hij in één keer door. Je kan het niet laten om breeduit te glimlachen. "J-je vind me leuk?" Hij bijt op zijn lip. "Ik weet dat het stom klinkt maar.. Ja ik vind je leuk" Je omhelst hem. "sukkel, waarom zei je het niet gewoon" Je gaf een kusje op zijn wang. "I-ik vind je ook leuk en ik was er kapot van dat je ons vriendschap verbrak" Dit keer grijnsde Louis breeduit en glimlachte liefjes. De glimlach waar je op verliefd werd de aller eerste keer. Je merkt nu pas dat jullie gezichten wel heel erg dicht bij elkaar zijn. "Merry Christmas carrot" zegt hij voordat hij zijn lippen zachtjes op die van jouw duwt. Je glimlacht tegen zijn lippen aan en zoent hem zachtjes terug. Voorzichtig haalt hij zijn lippen van die van jou af. Het enigste wat je kan doen is glimlachen. In de deuropening zie je, je vader staan. Hij maakt een "ik zei het toch" gebaar. Hij knipoogt en verlaat vervolgens de kamer. "Kim" "Ja?" "Be mine" je glimlacht en als antwoord op zijn vraag. Druk je jouw lippen op die van hem. God wat vond je hem leuk.
Oké, omg sorry voor dit slechte stukje het is de eerste en ik moet nog 'inkomen' ik beloof dat de volgende beter is, i promise!
Reageer (3)
"Ik was in de war Kim" hij klinkt zwak. "Dus dan denk je, héy laat ik de vriendschap maar verbreken, dat zou Kim vast wel leuk vinden'' Ik heb me echt kapot gelachen door dit stukje.
1 decennium geledenSUPERLEUK <3
1 decennium geledenOmg dankje
1 decennium geleden