9.5 Justin Drew Bieber

‘Hee Justin’, hoor ik een stem bij mijn oor roepen. ‘Wordt eens wakker kneus’. Wild wordt er aan mijn arm getrokken. Al kreunend open ik me ogen en kijk degene aan die me uit de beste droom ooit helpt. Voor één keer was gewoon alles goed, gewoon perfect. Mike was gezond, Ali gelukkig en Shannon bestond gewoon niet. Ook al is dat helemaal niet waar ik me druk om maak. Ik maak me druk omdat Ali ongelukkig is. Ik weet best dat het niet mijn schuld is, maar toch kan ik er niet tegen als ze zich niet goed voelt.
‘Je bent gewoon in slaap gevallen’, hoor ik de verontwaardigde stem van Selena vanaf de bank. ‘Sorry’, mompel ik nog een beetje slaperig. ‘Ik kwam terug en er was helemaal niemand dus ik ging op het bed liggen en was zo moe dat ik denk ik in slaap ben gevallen’. Het blijft eventjes stil. ‘Nou ja. Denk ik? Ik weet het wel zeker’, voeg ik er dan nog aan toe. ‘En je denkt er geen moment aan om ons even in te lichten over dat je er weer bent. Waar was je eigenlijk de hele tijd?’ Oei, ze klinkt nogal kwaad. ‘Wist ik veel dat jullie je zo veel zorgen om mij maakte. Dat kan ik toch niet ruiken’, roep ik gefrustreerd terug. Ik ben het zat dat iedereen de hele tijd tegen me aan het zeuren is. Alsof ik degene ben die elke keer alles fout doet. Wat een onzin! ‘Nee, maar je hebt wel zoiets als hersenen en kan toch normaal nadenken’. ‘Ik ben zeventien Selena. Ik hoef me nog niet als een volwassene te gedragen en alles perfect te doen zoals jij’. ‘Ik zeg toch ook helemaal niet dat je dat moet doen. Wie zegt dat ik dat wel kan en doe?’ ‘Zo gedraag je je nu anders wel tegen me. Ik ben het gewoon allemaal helemaal zat dat ik me als volwassene moet opstellen. Soms moet ik gewoon even de tijd voor mezelf hebben. Met Ryan en Chaz rondhangen en stomme dingen doen zonder dat iemand er wat van zegt’. ‘Jij bent degene die ervoor heeft gekozen om iets met Ali te beginnen en er zoveel voor op te geven. Dat zijn je eigen keuzes Justin. Dat heb ik niet voor je besloten’, roept ze boos terug. Ook ik zelf maak me steeds kwader en ik krijg bijna zin om haar een klap in haar gezicht te geven. ‘Ik heb er niet voor gekozen verliefd op Ali te worden! Het gebeurde gewoon. Je weet zelf ook hoe dat is’. Haar onderlip trilt even en snel bijt ze erop om te zorgen dat het stopt. Ja, ik weet dat ik haar nu aan verkeerde dingen heb herinnerd en misschien had ik dat niet moeten doen.
‘Ach zoek het toch ook allemaal maar lekker uit. Ik ben er klaar mee om me druk over jou en je hele leven te maken. Je luistert toch niet naar me. Maar als je alles verpest hoef je ook niet meer bij mij te komen om uit te huilen of hulp te krijgen. Ik ben helemaal klaar met jou’, schreeuwt ze en halverwege slaat haar stem helemaal over. Ze komt overeind en beent naar de deur toe. ‘Sel sorry. Dat had ik niet mogen zeggen’, fluister ik. Eigenlijk wil ik schreeuwen, maar harder komt het niet uit mijn mond. Ze kijkt nog om maar slaat dan de deur achter zich dicht. Het voelt alsof ik een klap in mijn gezicht krijg en voel de tranen opkomen en voor deze ene keer laat ik ze gaan. Omdat ik toch maar alleen ben en langzaam iedereen een hekel aan me krijgt. Selena leek echt geraakt en dat verdient ze niet.
Ik besluit dat het beste wat ik nu kan doen Ali bellen is, dus zoek ik met trillende handen naar haar nummer. Kwaad omdat ik aan het huilen ben haal ik mijn haren door de war. ‘Justin, waar ben je’, is het eerste wat ze zegt wanneer ze opneemt. ‘In het hotel’, antwoord ik snel. ‘Huil je’, vraagt ze dan meteen. Damn, hoe kan ze dat nou horen? ‘Nee hoor’, antwoord ik nu. ‘Wel dus. Ik kom eraan. Doe alsjeblieft geen stomme dingen meer’. Dan hangt ze op en laat ik me op de bank vallen.

Ik zei al dat ik echt weinig tijd heb. Maar heb weer even tijd gevonden om wat te schrijven. Ga nu ook meteen door me me andere verhaal. Nog 6 hoofdstukjes te gaan tot het einde. Sorry dat het zo lang duurt. Willen jullie het vervolg hier of moet ik een nieuwe story aanmaken?