4. Vragen

Als ik opkijk zit er een jongen naast mij. Hij kijkt mij een beetje vragend aan.
“Zeg het eens.” zeg ik tegen hem, waardoor hij mij nog vragender aankijkt. “Stel je vragen.” zeg ik ter verduidelijking.
“Wie was die jongen?” vraagt hij.
“Brody. Maar wie ben jij?” zeg ik. Waarna hij mij even verontschuldigend aankijkt.
“Ik ben Jacob.” zegt hij maar zijn vragend blik is nog steeds niet weg.
“Zeg het eens.” zeg ik nog een keer.
“Waar ken je Brody van?” vraagt hij.
“Brody is mijn broer.” zeg ik, maar zijn vragende blik is nog steeds niet weg.
“Wie was het meisje bij hem?” vraagt hij voordat ik wat kan zeggen.
“Dat was Nora, zij is mijn stiefzus.” zeg ik. Waardoor zijn vragende blik even weg is, maar daarna weer terug is.
“Weet jij toevallig ook wie die andere twee nieuwelingen zijn?” vraagt hij voordat ik iets kan zeggen.
“De andere nieuwe jongen is Aiden mijn stiefbroer, de tweelingbroer van Nora. Het andere nieuwe meisje is Sophie mijn stiefzus.” zeg ik. Waarna hij even bedenkelijk kijkt.
“Dus je hebt twee stiefzussen, één stiefbroer en één echte broer? En die hebben dan ook nog eens met elkaar?” vraagt hij met een bedenkelijke blik.
“Jep.” zeg ik.
“Heb je geen andere stiefbroers, stiefzussen, zussen of broers?” vraagt hij, waarop ik nee schud.
“Is het niet heel verwarrend dat je stiefbroer met je stiefzus heeft en dat je broer met je stiefzus heeft?” vraagt hij met een vragende blik.
“Ik ben er wel aangewend geraakt.” zeg ik. Waarna zijn blik weer naar bedenkelijk gaat.
“Hoe lang is dat dan al zo?” vraagt hij.
“Vanaf toen ik 12 of 13 was.” zeg ik.
De bel gaat.
“Wat en waar heb jij?” vraagt Kim.
“Wiskunde in lokaal 21.” zeg ik waarna ik Kim hoopvol aankijk.
“Sorry, ik heb wat anders.” zegt Kim.
Ik krijg opeens een warme arm om mijn schouder. Als ik omkijk kijk ik recht in het gezicht van Jacob.
“Dat heb ik ook.” zegt hij.
We lopen samen naar het lokaal. Daar loop ik direct naar de leraar. Hij geeft me mijn boeken, tekent het briefje, en wijst me een plek aan. Als ik kijk welke plek zie ik dat hij naar die naast Jacob wees.
Ik ga naast Jacob zitten.
“Waarom ben je eigenlijk verhuist?” vraagt Jacob zachtjes als de leraar aan het uitleggen is. Ik kijk hem even aan en schud dan mijn hoofd. Waardoor hij mij nog vragender aankijkt.
“Hoezo schud je je hoofd?” vraagt hij als ik na een minuut nog geen antwoord gegeven heb.
“Als je vragen hebt moet je ze stellen. Dan zal ik wel bepalen of ik ze ga antwoorden of niet.” zeg ik terwijl ik rustig de aantekeningen overneem.
Ik zie vanuit mijn ooghoeken dat Jacob mij verward aankijkt.
“Als ik nee schud, wil ik geen antwoord geven en ga ik dus ook geen antwoord geven.” zeg ik zacht terwijl ik nog steeds rustig verder ga met overschrijven van de aantekeningen.
De bel gaat. Ik pak rustig mijn tas in want wiskunde was mijn laatste vak voor vandaag.
Ik loop naar de kantine en ga aan een tafel zitten, want ik weet dat Brody, Nora, Sophie en Aiden een uur later pas vrij zijn.
Als ik iemand zijn keel hoor schrapen kijk ik op. En besef dan pas dat ik de hele tijd gewoon naar mijn handen heb zitten staren.
Jacob kijkt mij vragend aan. Waardoor ik direct weer geïrriteerd raak.
“Wat is er?” vraag ik met vriendelijke toon, ondanks dat ik geïrriteerd ben.
“Ben je vrij?” vraagt hij. Waarop ik knik.
“Waarom zit je dan hier?” vraagt hij.
“Omdat ik met mijn broers en zussen naar school ben gegaan, dus ik moet ook weer met ze teruggaan.” zeg ik op vriendelijke toon, hoewel ik geïrriteerd ben door de hoeveelheid vragen.
“Waarom wou je de vraag niet beantwoorden?” vraagt hij op slag overgaand op een ander onderwerp.
“Omdat het een persoonlijke vraag is en ik je niet goed ken.” zeg ik.
“De andere vragen waren ook persoonlijk waarom antwoordde je die dan wel?”
“Omdat de andere vragen niet zo persoonlijk zijn.” zeg ik, wat op zich niet echt een goed antwoord is in mijn ogen.
“Maar waarom is die ene vraag dan zo persoonlijk?” vraagt hij, waarschijnlijk vond hij het ook niet echt een goed antwoord. Maar ik heb geen zin om meer bloot te stellen dus ik schud mijn hoofd.
Van uit mijn ooghoek zie ik dat hij teleurgesteld kijkt, waardoor er tegen mijn zin in een glimlach op mijn gezicht komt.
Als hij door heeft dat ik glimlach kijkt hij mij dom aan.
“Waarom lach je nou?” vraagt hij terwijl hij mij verward aankijkt.
“Omdat je teleurgesteld bent omdat je geen antwoord krijgt terwijl ik niet zo interessant kan zijn.” zeg ik terwijl er nog steeds een glimlach op mijn gezicht zit.
“Je bent nieuw op school. Niemand weet wat over je. Natuurlijk ben je interessant.” zegt hij waardoor ik boos kijk.
Ik vind het leuk als ik het grappig vind als iemand mij bestookt met vragen en dat teleurgesteld is als hij geen antwoord meer krijgt. Maar ik vind het niet leuk om alleen maar antwoord te geven omdat ik nieuw op school ben.