2. Eerste indruk

Als ik in de keuken kom zitten Nora, Sophie en Brody al aan tafel. Nora heeft bruine ogen, schouder lang kastanje bruin haar. Nora is lang en slank. Sophie heeft groene ogen, schouder lang donkerblond haar. Sophie is net als Nora lang en slank. Brody heeft groene ogen, kort stekelig blond haar. Brody is lang en gespierd. Mijn moeder geeft me mijn boterhammen en ik eet ze rustig op. Mijn moeder heeft groene ogen, schouder lang licht krullend blond haar. Mijn moeder is lang en slank. Aiden komt snel aangelopen en ook hij krijgt boterhammen van onze moeder. Aiden heeft bruine ogen, kort stekelig kastanje bruin haar. Aiden is lang en gespierd.
Misschien een beetje raar. Mijn moeder, mijn vader en mijn broer zijn lang. Alleen ik ben net iets kleiner dan mijn leeftijdsgenoten.
“We moeten nu echt gaan.” zegt Brody waarna hij naar buiten loopt. Ook ik loop naar buiten nadat ik mijn moeder gedag heb gezegd. We stappen allemaal in de auto en Brody rijdt naar school. De reden waarom hij rijd is omdat hij de oudste is. Deze keer ook omdat hij de enigste is die de weg weet.
Na een tijdje komen we aan bij de school. Onze aardig glanzende auto valt op tussen alle stoffige auto's. We stappen uit.
Ik kijk om me heen en zie dat iedereen die hier rond loopt wel een beetje bruin is of op zijn minst een beetje getint. Daardoor vallen we wel op. We zijn allemaal echt blank. Niet lijkbleek maar gewoon blank, maar dat valt wel op als iedereen wel iets getint is.
Er kijken verschillende mensen naar ons. Wat niet heel bijzonder is. Wij zijn de nieuwelingen en we zijn met zijn vijfen.
“Laten we naar de balie gaan om ons aan te melden en onze boeken te halen.” zegt Brody als hij genoeg heeft van het aangekeken worden.
We lopen met ons groepje naar de balie.
“Wij zijn nieuw hier. Nora Lynn, Sophie Lynn, Destiny Lynn, Aiden Lynn en Brody Lynn.” zegt Brody tegen de vrouw achter de balie.
De vrouw kijkt ons even aan. Als ze ziet dat Aiden en Sophie elkaars handen liefdevol vast hebben valt haar mond bijna open. Als ook Brody en Nora elkaar handen liefdevol vast pakken valt haar mond bijna nog verder open. Ze staart hun aan.
“Ik denk dat we wel zo naar de les moeten. Dus misschien is het een optie om te stoppen met staren en even onze roosters te pakken of zo.” zeg ik geïrriteerd door haar gestaar.
Ze kijkt me even beledigd aan maar herstelt zich dan en gaat opzoek naar onze roosters en andere dingen.
Paar minuten later hebben we allemaal onze kluisjes sleutels en onze roosters.
Ik zit natuurlijk een jaar lager dan Aiden, Nora en Brody. Maar ook dan Sophie, ze is dan misschien wel 16 maar ze heeft een keer een klas overgeslagen.
De bel gaat.
Ik heb les in lokaal 3 en al snel kom ik dat lokaal tegen. Ik verzamel moed en loop naar binnen. Bij de balie hebben we briefje gekregen die we bij elke leraar in moeten leveren dus ik loop naar de leraar.
“Dus jij bent nieuw hier?” vraagt de leraar. Waarop ik maar knik. Hij zegt me zijn naam en wijst me naar een plek. Ook geeft hij me mijn boeken voor biologie.
Als hij met de les begint heb ik door dat hij me naar een plek heeft gewezen waar niemand naast me hoeft te zitten. Dat is nou eens aardig. De enige kans op dwingende kennismaken en dan stuurt hij mij naar een plek waar niemand naast me hoeft te zitten. Zou ik ook nog eens alle proefjes alleen moeten doen.
Voor de rest let ik op, maar de meeste stof hadden we op mijn oude school al wel behandeld. De bel gaat weer en ik heb pauze.
Ik loop achter de meute aan naar de kantine. Daar kijk ik even om me heen. Er zijn verschillende groepen in de kantine. Er is een groep gemixt, meisjes en jongens zitten gezellig naast elkaar eten wat en kletsen wat. Er is een groep sterk uitziende jongens, er zitten ook enkele meisjes bij, maar de jongens zijn van de meerderheid. En er zijn verder nog kleinere groepen.
“Destiny! Hier!” hoor ik Brody roepen.
Natuurlijk mijn broer roept mij weer. Moet ik weer bij de twee stelletjes gaan zitten. Kunnen ze mij in de gaten houden.
Ik kijk om en zie dat mijn broers en zussen al aan een tafel zijn gaan zitten. Aan een aantal mensen een eindje verder te zien hebben ze hun tafel ingepikt.
Ik loop met enige tegenzin naar de tafel. Ik heb het idee dat veel mensen naar ons kijken. Komt waarschijnlijk omdat we nieuw zijn. Maar erg fijn kan ik het niet noemen.
“Hoe was jou eerste uur?” vraagt Nora, hoewel ze meer aandacht heeft voor Brody die in haar oor fluistert.
Ik wil niet weten wat hij fluistert, maar ze kunnen wel iets minder klef doen.
“Ging wel.” mompel ik, maar ik krijg verder geen reactie.
Aiden en Sophie zijn in gesprek en Brody fluistert de hele tijd in Nora haar oor. Dat kan ik nou niet erg gezellig noemen.
Ik pak een boterham en eet hem op. Ik heb dan wel geen honger, maar ik weet dat als ik nu niet eet mijn maag gaat knorren en dat wil ik liever niet laten gebeuren.
De bel gaat.
Aiden, Sophie, Brody en Nora lopen zonder gedag te zeggen weg. Leuk natuurlijk.