O25.

POV Céline

Ik lig onderuitgezakt op de bank in de hotelkamer. Ik ben doodop. Zal ik alvast mijn moeder bellen? Ik sta op en pak mijn telefoon uit mijn tasje.
Over een half uurtje komt ze me ophalen. Ik ga weer op de bank zitten. ‘You are tired, aren’t you?’ vraagt Harry.
Ik knik. Ik ben blij dat het vakantie is, anders moest ik morgen weer naar school. Dat had ik nooit volgehouden. Met mijn hoofd leun ik tegen Harry’s schouder aan.
‘Close your eyes’ zegt Harry tegen me. ‘No, I can’t. What if I’m asleep when my mum is waiting for me?’ antwoord ik.
‘I’ll wake you up’ zegt Harry. Klinkt logish.
Heel even kan vast wel. Ik doe mijn ogen dicht, maar doe ze snel weer open omdat Niall opeens in de kamer staat. ‘Where have you been, Niall?’ vraag ik. Niall kijkt ons allemaal zonder iets te zeggen aan. Hij wrijft in zijn ogen en loopt daarna naar een van de kamers. Huilde hij nou?
Geschrokken kijk ik naar de jongens, die gewoon op de bank blijven zitten.
‘Nobody is going to have a look how it goes with him?’ vraag ik. Geen reactie.
Ik sta op en loop naar de deur van de kamer waar Niall naar binnen is gegaan. Ik klop aan. ‘Niall? Can I come in?’
Er klinkt een zacht geluid van achter de deur. Niall zit op het bed met zijn hoofd in zijn handen.
Ik ga naast hem zitten. ‘Are you okay Niall?’ vraag ik. Hij geeft geen antwoord. Zachtjes wrijf ik met mijn handen over zijn rug. ‘You don’t have to give me an answer, but why are you crying? What happened?’
Hij wrijft even met zijn handen door zijn ogen en kijkt me aan. ‘I went to the hospital’.
Ik kijk hem geschrokken aan. ‘What did you did at the hospital at this time?’ Ik kon het antwoord eigenlijk wel al verwachten.
‘I needed to see Elvira before we leave tomorrow. Harry has all the time to be with you, but she’s in that damn hospital’.
Ik heb medelijden met hem. ‘Was she still awake?’ vraag ik.
‘She woke up because i was in her room.. I sang Moments to her, and she cried. She felt asleep and I left’.
Hij zij alsof het heel simpel was, maar ik kon zien dat hij het helemaal niet makkelijk vond.


POV Harry
De wijzers van de klok wezen 12 uur aan. Céline was net opgehaald door haar moeder. Nu lag ik hier in mijn bed, alleen. Ik dacht aan de gebeurtenissen van de afgelopen 4 dagen. Ik die Céline had gevonden op twitter. Niall had me geholpen om haar te vinden, en daarbij zelf ook liefde gevonden.
Helaas liep alles anders dan verwacht, en eindigde Elvira in het ziekenhuis.
Ik draai me om. De 2 dagen in het ziekenhuis waren vreselijk. Het was vreselijk om Niall gebroken te zien, om een meisje die hij amper kende. Maar tegelijkertijd ook weer mooi. Hij gaf dus nu al omhaar.
Ik probeerde Céline te steunen zoveel als ik kon. Ookal kende ik haar ook bijna niet.
En toen ik haar kuste vandaag... Ik kon me gewoon niet inhouden.
Ik had er geen spijt van, zeker niet. Maar misschien was het te vroeg?
Ze had wel terug gezoend. Uit liefde. Tenminste, dat denk ik. Net als ik. Ik zoende haar niet uit gretigheid, maar uit liefde.
Ik wist het zeker. Binnen twee dagen was ik smoorverliefd op haar geworden.
Vandaag was echt niet de laatste dag dat ik haar had gezien.

-