It's my fault

Als ik weer bij bewustzijn kom is Niall nergens te bekennen. Ik sta op en kijk om me heen. 'Niall?' Ik pak mijn mobiel en probeer Niall te bellen. Shit, voicemail. Ik bel Liam. Gelukkig neemt hij op. 'Liam! Weet jij waar Niall is?' vraag ik lichtelijk in paniek. 'Hee Eef, ik zit naast hem' 'Waar ben jij dan?' 'In het ziekenhuis. Is alles goed met jou?' Ik laat mijn mobiel van schrik op de grond vallen. Niall in het ziekenhuis? Dit is allemaal mijn schuld. Ik pak mijn mobiel weer op. 'Liam? Ben je er nog? Welk ziekenhuis?' 'Ja ik ben er nog, het Christina Hospital. Zorg goed voor jezelf.' Ik hang op en ren naar het metrostation. In de metro lopen de tranen over mijn wangen. Het is mijn schuld. Ik had nooit met hem op stap moeten gaan. Bij het ziekenhuis aangekome vraag ik waar Niall ligt. 'Room 256, but you cannot go in there, it's no visiting hour.' zegt de baliemedewerkster. Ik negeer het laatste en ren meteen naar kamer 256. Zachtjes duw ik de deur open. Als Niall me ziet vraagt hij: 'Eef? Gaat het goed met jou?' Ik pak zijn hand. 'Niall! Ik was zo bang!' De tranen lopen over Nialls wangen. Hij zit helemaal onder de schrammen, en in zijn rechterhand zit een infuus. 'Wat is er eigenlijk gebeurd?' vraag ik. Niall probeert rechtop te gaan zitten, maar ik duw hem zachtjes weer op zijn kussen. 'Nou, weet je nog dat meisje dat jou lastigviel? Die sloeg eerst jou neer en daarna schijnt ze mij helemaal verrot te hebben geslagen. Niks om je zorgen over te maken, ik kom er wel weer bovenop. Maar hoe gaat het met jou?' Ik zucht. 'Niks om je zorgen over te maken? Je zit onder de blauwe plekken en schrammen en ligt aan het infuus en je maakt je zorgen om MIJ?' Niall knikt. Ik geef hem een kneepje in zijn hand. 'Gek! Maar met mij gaat het wel. Is dat meisje wel opgepakt?' 'Ja, ik geloof het wel.' Mijn ogen vullen zich met tranen en Niall pakt mijn hand. 'Hé, liefje, waarom huil je nou?' 'Ik voel me gewoon zo schuldig, ik had nooit met je op stap moeten gaan!' zeg ik snikkend. 'Dat is niet waar Eef, denk dat alsjeblieft niet!' Niall gaat overeind zitten. 'Ik voel me echt al een stuk beter nu ik weet dat jij nog leeft. Ik heb zelfs alweer honger sinds jij hier bent.' Ik lach door mijn tranen heen. 'Zal ik wat halen?' Niall nikt. 'Haal ook wat voor jezelf want ze ziet een beetje bleekjes.' Zachtjes sluit ik de deur en loop ik naar beneden.