Hoofdstuk 8 | Louis

Ik zit te bedenken wat ik moet tegen haar zeggen, een goeie openingszin. Maar als ze mij aankijkt word ik stil, mijn mond staat open. Wat een mooie blauwe ogen, het lijkt alsof haar ogen mij benauwd maken. Kom op Louis, praat tegen haar. Jij hebt altijd van die praatjes, dus nu ook wel ! En dan begin ik te praten : 'Zullen we deze taxi samen nemen ?'. Serieus Louis ? Zullen we deze taxi samen nemen ? Wat een openingszin. Zelfs Einstein had vast een betere openingszin.
Ze blijft mij een beetje angstig aankijken, maar knikte. Ze vraagt :'Waar moet je heen ?'. Ze had zelfs een mooie stem. Ik zeg tegen haar :' Oost- Londen, jij ?' ze zegt met een glimlach :'Ik ook'. Ze heeft nog steeds haar MP3 in, ik vraag aan haar : 'Waar luister je naar ?'. Ze begint te lachen en zeg : 'O, een liedje van een paar engelse jongens. Je kent ze vast wel'. Ze geeft me een oortje, als ik hem in me oor heb hoor ons te zingen

Close the door
Throw the key
Don't wanna be reminded
Don't wanna be seen
Don't wanna be without you
My judgement's clouded
Like tonights night sky

Hands are silent
Voices num
Try to scream out my lungs
It makes this harder
And the tears stream down my face

Ik doe hem weer uit, en zeg tegen haar : 'Ze komen wel bekend voor, ja' Ze lacht weer, waardoor ik automatisch ook een glimlach op mijn mond krijg. 'Ja, toch wel ?' zegt ze. Ik knik. Ik vraag tegen haar :'Hoe heette ze ook alweer ? One Direction ofzo toch ?'. 'Ja, zo heten ze ! Knap van je dat je dat weet ! Maar, je lijkt ook best wel op een van hun !'. Ik kijk even naar beneden en kijk haar weer uiteindelijk aan en begin te grinneken en zeg : 'Dat krijg ik wel vaker te horen !'. Ze steekt haar hand uit en zegt : 'Nina ', ik geef haar een hand en zeg dat ik Louis heet. 'Maar nee, je hebt ook nog de zelfde naam als de jongen uit One Direction waar je op lijkt.' zegt ze met een big smile.
Maar ik zie aan haar dat ze moe is, dus ik vraag haar niks. Ze sluit haar ogen voor heel even, maar die ogen gaan niet meer open. Ze ademt zo regelmatig, maar 5 minuten valt ze om. Ik grijp mijn kans, ik hou haar tegen. Ik schuif na haar toe zodat haar hoofd kan rusten op mijn schouder. Ik hoop dat dit een eeuwigheid duurde. Ik ruik aan haar haar, o wat rook dat lekker. Het rook eigenlijk naar babyshampoo, maar babyshampoo ruikt erg lekker. Ik zie een bordje buiten staan met East-Howell Hotel 3 miles. Ze zei dat ze in dat hotel had gereserveerd. Ik had nog 5 minuten dus. Toen wist ik wat ik moest doen, ik moest mijn nummer geven. Maar hoe ? Ik wou haar niet wakker maken, ze zag er zo vredig uit. Ik pak mijn tas met mijn linke arm, ik probeer niks te doen met mijn rechte schouder want ik wou haar niet wakker maken. Ik doe mijn tas open, pak een pen en een velletje papier. Ik schrijf mijn nummer op, met links. Het zag er uit alsof een kind van 3 had geschreven maar dat boeide me niet. Ik zet onder mijn nummer : Call Me ! Ik vouw het papiertje een paar keer dubbel, en probeer heel stil in haar jas te stoppen. Net als ik het briefje in haar jas heb gestopt en weer normaal zit, zegt de taxichauffeur : 'Here we are !'. Ik tik haar op haar schouder en fluistert zachtjes :'Nina ? We zijn er.' Met slapende ogen word ze wakker. Ze kijkt me aan en zegt :'Wat ?'. Maar voordat ik antwoord kan geven zegt ze : 'Ohja...Mijn portomonee'. Ik leg mijn hand op haar hand die op haar tas ligt. Ik zeg :'Ik betaal' Ze glimlacht en zegt : 'Hoe kan ik je bedanken ?'. Ik kijk omlaag hoe ze haar tas optilt en de deur open doet. Ze stapt uit. Snel schuif ik naar haar plek, en draai de raam open. Ik begin snel te praten voordat ze wegloopt : 'Je kunt me wel bedanken, kijk straks maar in je jaszak'. Ze kijkt mij eerst verward aan en dan haar jaszak, maar ze knikt uiteindelijk en zegt :'Oke '. Ik zeg :'Tot ziens'. Ik zie een glimlach op haar gezicht en zegt : 'Tot ziens' en de taxi rijd weg. Ik begin te lachen. Ik heb mijn droomvrouw in een taxi ontmoet.