~15~

“A hot chocolate for me please, I don’t like coffee” zei ik tegen Kate toen ze de ons drinken ging bestellen bij de Starbucks. Kate was mijn zus, en sinds ik een maand geleden naar London was gekomen om mijn familie te ontmoeten was ze behalve dat ze mijn zus was ook mijn beste vriendin geworden. Ik voelde me meer op mijn gemak bij mijn vader thuis dan dat ik me ooit bij mijn moeder had gevoeld. Ik wilde deze geweldige mensen nooit meer verlaten ze waren het beste wat me was overkomen in een lange tijd. Londen vond ik ook geweldig, daarom heb ik vorige week alles geregeld en woon ik sinds vandaag officieel in Londen. Mijn vader staat nu ook in alle officiële documenten als mijn vader. Vanaf nu heette ik Colette Anderson in plaats van Colette van den Berg, ik hoefde dus nooit meer elke keer als ik mijn naam moest zeggen aan die klootzak denken.

“Here you go.” Zei Kate toen ze mijn hot chocolate voor me neer zette op het tafeltje wat ik voor ons uit had gekozen. “Thank you” “We really have to celebrate that you’re living in London.”zei Kate terwijl we allebei naar buiten keken omdat er allemaal gillende meisjes over straat liepen. “We should do that. What’s up with those girls?” “I don’t know, just weird girls. There’s this party in this club tonight we should go there to celebrate it.” Zei Kate lachend. “Sounds good to me, I haven’t partied for a while now and I could really use a good one.” Zei ik. “Aaah I love this song.” Gilde Kate bijna. “So get out, get out, get out of my head and fall into my arms instead.” zong ze. Ik moest gelijk aan Zayn denken. Hij zong dat ook die ochtend in Amsterdam toen ik wakker werd. De glimlach die eerst op mijn gezicht stond verdween langzaam toen ik er aan dacht. “I thought you also like One Direction?” zei Kate die blijkbaar had gezien dat ik niet zo vrolijk keek. “I do like them.” zei ik. Kate was een hele grote fan van ze, ze had echt alles van ze. Ik had alleen mijn vader verteld over Zayn, ik wist niet zo goed hoe Kate zou reageren als ik het haar zou vertellen. Ik had haar wel verteld over het concert en dat ik ze ontmoet had door Anne, maar dat was ook het enige. Door alles wat er gebeurd was werd ik elke keer als ik ook maar de naam One Direction hoorde minder vrolijk. Blijkbaar was ik echt veel om Zayn gaan geven, want hoewel alles in mijn leven nu goed ging en leuk was moest ik telkens weer aan hem denken. Hij had gewoon nooit meer iets van zich laten horen, niet dat ik dat wel had gedaan maar ik vond dat hij dat moest doen.

Ik werd abrupt uit mijn gedachten gestoord door de gillende meisjes die nu de Starbucks binnen kwamen. “Harry can I please have a picture?”hoorde ik een van de meisjes zeggen. Toen ik opkeek zag ik Harry, Liam en Zayn staan. “Oh my god Colette it’s One Direction.” Zei Kate helemaal blij. “I really want a picture with them, are you coming with me?”vroeg ze daarna. Hier had ik echt geen zin in, het liefste rende ik nu heel hard weg, maar dan zou Kate me echt raar vinden. Ik bedacht me opeens dan er knop op mijn mobiel zat om mezelf te bellen en besloot die maar eens te gebruiken. “I have to take this one, but I’ll go outside cause I probably can’t hear a thing if I stay inside. Just go get you picture.”zei ik snel tegen Kate toen de beltoon van mijn telefoon begon af te spelen. Snel liep ik naar buiten waar ik maar op een bankje ging zitten tijdens het wachten op Kate.