Who's heart to break?

Het was een deja-vu ik wist het zeker. Ze kwamen precies zoals in mijn droom. Het waren er alleen minder. Dat was dus nog een voordeel. We hadden namelijk ook al Bella's schild en nu waren we ook al in de meerderheid. Ze kwamen dus niet om ons te veroordelen, dan waren ze met meer gekomen en waren ze georganiseerder. Ze waren chaotischer als in mijn droom. Een oude man trad langzaam naar voren. Hij deed een poging om vriendelijk te kijken. 'Carlisle, mijn vriend. Ik zie dat je een paar nieuwelingen hebt geschapen. Ofnee wacht heb je nog meer van zulke prachtige halfjes gemaakt. Bla bla bla bla bla bla.' Ik lette al lang niet meer op. Ik keek rond naar de vampierengroep in capes, ze kijken stuk voor stuk verveelt en voor de rest emotieloos. Ik trekte mijn neus op. De wolven waren dus gearriveerd. Ik keek om me heen en zag dat de schoothondjes netjes achter hun vriendinnetjes gingen staan. Ik zuchtte toen ik zag dat een zandkleurige wolf staat net zoals in mijn droom. Hij keek me trouw aan. 'Ik heb geen waakhond nodig,' siste ik naar de wolf. Hij jankte zacht zodat alleen ik me er schuldig door kon voelen. Ik zuchtte en ging verder met de hoofden onderzoeken. Maar toen zag ik hem. Alles viel weg bij het zien van zijn gezicht. Hij was prachtig ondanks zijn bloedrode ogen. Ik kon mijn ogen niet van hem af houden. Het was alsof hij het was die mij op deze aarde hield en niet de zwaartekracht. Hij was geweldig. Maar toen werd ik ruw uit mijn gedachten getrokken toen Carlisle mijn naam riep om naar de oude gozer te gaan. Edward siste' Wacht ze is niet bij zinnen wacht even voor ze naar Aro gaat,' Aro keek me verwonderd aan alsof ik heel speciaal was. 'Des te meer reden om haar te ontmoeten.' zei hij glimlachend. Carlisle keek me bemoedigend aan. Ik liep langzaam naar hem toe en haalde mijn ogen nog steeds niet van hem af, achter mij hoor ik zachtjes gejank van de zandkleurige wolf. De prachtige jongen keek me met dezelfde blik aan als die in mijn ogen stond, hij was prachtig. Aro keek mij vrolijk aan. Hij stak zijn hand uit ik keek er vaag naar. Oké dan maar. Hij keek verdwaast in het niks, net als toen Alice in de toekomst keek. Na een tijdje keek hij weer helder. 'Wel wat wonderlijk. Lieve Nicole zou ik jou voor mogen stellen aan Alec' zei Aro terwijl hij de prachtige jongen aan zijn andere hand naar voren trok. Aro keek weer even vaag. 'Facinerend!' riep hij verheugd. Ik keek verlegen Alec aan Aro had namelijk onze handen in elkaar gelegd. Ik keek hem aan en hoorde Edward achter mij sissen. 'Je kan haar die keuze niet laten maken. Ze is haarzelf niet Aro. Dit kan je niet maken.' ik hoorde dat Rosalie het ook door kreeg. Ze siste hard 'Mij is al een dochter ontnomen, ik laat er niet nog een gaan.' zei ze woest. 'Ik ga niks voor haar beslissen ze mag het zelf kiezen,' zei Aro met een geniepige glimlach. Ik keek hem angstig aan. Ik wist allang wat hij me ging vragen. 'Kom je met ons mee en dus met Alec, of blijf je hier?'


Happy new year schatjes
Xoxo