6.0

Ik duwde de deur van ons huis open.
'Ik ben thuis!'
Ik hing mijn jas op de kapstok en wilde doorlopen naar de woonkamer, toen ik hoorde dat mijn jas weer op de grond viel. Ik draaide me om, om mijn jas weer op te hangen en zag dat Boy met een duivelse grijns bij de kapstok stond.
'Oeps,' zei hij grijnzend.
'Boy, je hangt nú mijn jas gewoon weer op!' zei ik geïrriteerd.
'Ik dacht het niet!'
Ik voelde boosheid opkomen. Sinds wanneer dacht hij dat hij alles kon maken?
'Ik zeg het nog één keer, hang mijn jas weer op!'
'Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt,' antwoord Boy spottend.
Kwaad liep ik naar hem toe, greep zijn arm en trok die in de richting van mijn jas.
'Oppakken nu!'
'Mamaaaaa,' schreeuwde Boy, waarna meteen de deur naar de woonkamer open vloog.
'Amber, laat je broertje los,' zei mijn moeder geschrokken. Ik liet hem los, hing mijn jas op en mompelde onverstaanbaar: 'Hij is mijn broertje niet.'
Ik greep mijn tas en liep met twee treden tegelijk de trap op naar mijn kamer. Ik gooide mijn schooltas in een hoek en liet me op bed vallen.
Na het avondeten, waarbij is zo goed mogelijk Boy's trappen onder tafel had geprobeerd te negeren lag ik weer op bed. Ik dacht na over mijn dag voordat ik thuis kwam. Het was heerlijk geweest. Louis, Zayn, Liam, Niall en natuurlijk Harry hadden me zo goed opgevangen. Niall met zijn leuke lach zou me overal doorheen trekken. Zayn was een bad boy, maar wel lief. Louis was verstandig en ook Liam was erg aardig tegen me geweest. En dan had je Harry. Hij had me naar school gebracht, we hadden samen de grootste lol gehad en na schooltijd likte hij ijs van mijn neus. Ik lachte in mezelf. Ja Harry was onwijs leuk.
Ik voelde mijn ogen dicht vallen en zag Harry nog steeds voor me.

Hand in hand rende we door het grasveld dat volstond met madeliefjes. De zon scheen op onze hoofden en het beekje kabbelde rustig voor ons. Twee blauwe vogeltjes vlogen met ons mee. We lieten ons naast elkaar neer vallen en keken elkaar grijnzend aan. Ik zag hoe zijn perfecte lippen steeds dichterbij kwamen...

'Ambeeeerrrr!'