5.0

Harry
Ik keek Amber na. Haar haar vloog fladderend achter haar aan. Als ze liep leek het wel of ze zweefde. Ik sloot mijn ogen en genoot nog even van de zon en dacht na. Hoe kon het dat Amber hen, One Direction, niet kende. Vaak wanneer hij ergens liep werd hij aangestaard, werd er gegild, kwamen meiden aanrennen... maar Amber niet. Ze had zelfs nog niet gevraagd waarom al die meiden ons zo aankeken! Ze bleef rustig en hij vond het heerlijk om bij haar in de buurt te zijn. Ik schudde mijn hoofd; ik kende haar net en ik leek wel geobsedeerd! Ik stond op en begon aan mijn wandeling naar huis en na een paar minuten lopen betrapte ik mezelf erop dat ik, bij alles wat ik zag, aan Amber moest denken: het parkje waar het heerlijk zou zijn om met haar te picknicken, een schoenenwinkel waarbij ik dacht dat al die schoenen haar goed zouden staan, een vliegtuig in de lucht die ons naar een exotische bestemming bracht. Ik schrok op toen ik mijn mobiel af hoorde gaan; Niall.
'Niall, what's up?'
'Hi Styles, ik wilde even vragen of je onze repetitie niet vergeet!'
'Wat? De repetitie, o ja.' Ik keek vlug op mijn horloge en zag dat ik het nog kon halen om op tijd bij Liam te zijn.
'Louis zou namelijk heel hard huilen als hij je vanmiddag niet meer zag!' deelde Niall me vrolijk mee en ik hoorde hoe Louis op de achtergrond heel erg zijn best deed om mij te laten geloven dat hij tranen met tuiten huilde. Ik grinnikte:
'Ja guys, ik kom eraan. See U later! Byeee!'
Ik hing op en liep met snelle passen naar Liam's huis met in mijn gedachte nog steeds... Amber.