Two

*Zoey Miller

Nerveus keek ik op mijn horloge.
'Fijn, echt waar. Het is drie uur. We hadden gezegd dat we om twee uur zouden aankomen. Dat is een uur te laat!' mopperde ik. 'Als jij je koffer op voorhand had ingepakt, zouden we dit probleem niet gehad hebben!'
'Als jij niet zeurde over door oranje lichten rijden, zouden we dit probleem ook niet gehad hebben,' reageerde Ariana rustig. Ze verstelde haar spiegel en bekeek haar glimlach even.
'Let op de weg,' snauwde ik.
'Ja, straks worden we aangereden,' antwoordde ze koeltjes met een blik op de godsverlaten weg die rechtdoor liep.
Ik zuchtte. Ik kon er niet tegen als mijn zus gelijk had, dat was vrij vaak zo. Ik draaide me van haar weg en keek naar buiten.
We reden over een smal weggetje dat door een klein bos liep. We hadden de bewoonde wereld een uurtje geleden verlaten en sinds toen alleen nog maar door verlaten dwergstadjes en bossen gereden.
Het zou niet lang meer duren voor ik kon beginnen aan waarschijnlijk de mooiste zomer van mijn leven. Mijn tante had zoveel jaar geleden een bungalow gebouwd aan een groot meer in midden Amerika, waar we ons nu bevonden. Het zou een schitterende vakantie worden om meerdere redenen.
Allereerst: geen volwassenen! Heerlijk. Een hele zomer doen wat ik wilde. Vervolgens was de locatie perfect. Het was heerlijk warm weer en we hadden een heel bos, meer en strandje voor onszelf. En als laatste was het gezelschap ook fantastisch.
Niet alleen mijn lievelingsneefje, Liam, ging mee. Ook Trevor Stuart, mijn vriendje, ging mee. Na maanden stiekem verliefd op elkaar zijn, waren we vier maanden geleden een koppel geworden. Ik kon mijn geluk niet op. Ik zou het romantisch maken.
Misschien dat ik deze zomer, je weet wel, mijn eerste keer zou belevn met hem. Stiekem hoopte ik erop.
We zouden ook geen last hebben van Liams gestoorde fans, niemand wist dat hij hier was. Sinds vorig jaar kon ik niet meer gewoon met hem in de stad lopen zonder aangeklampt te worden door hysterische fans die me met de dood bedreigde als ik niet bij hem weg bleef. Blijkbaar had hij succes met die boyband van hem.
Liever hij dan ik, dacht ik altijd al. Stel je voor: nooit meer normaal over straat kunnen lopen. Het was al erg genoeg voor mij om zijn nichtje te zijn. Het zou waarschijnlijk nooit meer echt zoals vroeger worden maar misschien wende ik wel aan de aandacht die hij nu kreeg.
Het zou in ieder geval een mooie zomer worden.