9 ~

Jane P.O.V.
Zayn wilde graag een horror-film met ons kijken. Aangezien de andere films bagger waren, stemden Kiana en ik daarmee in. Ik had er eerst eigenlijk niet zo bij stilgestaan met wat voor trauma's ik die avond in bed zou liggen, maar daar werd ik al snel bewust van gemaakt door mijn brein toen we met de popcorn op onze plaatsen ploften. Het liefst wilde ik doen alsof ik naar de WC moest, en daar de komende 2 uur blijven zitten. Aan de andere kant kon het niet zó erg zijn, en het zou zonde zijn als ik een Musketeer-uitje zou verpesten door mijn lafheid. Het zou vast allemaal wel meevallen.
Ik bleef zitten, en wierp nog een laatste blik op Zayn & Kiana toen de film begon. Het begon zoals ik verwachtte, de eerste scènes waren voornaamlijk gebaseerd op clichés. Maar toen kreeg de film een onverwachte wending en ik begon te gillen. Naast me hoorde ik Zayn lachen. Ik kroop tegen hem aan. Niet veel later volgde Kiana. Aan Zayn's gezicht te zien voelde hij zichzelf duidelijk 'the man'.

Toen de film afgelopen was en we met elkaar mee naar huis liepen, plakten Kiana en ik nog steeds getraumatiseerd tegen Zayn aan. "Zo eng was die film toch ook niet?" zei hij. We zeiden niets, want we dachten er liever niet te veel meer aan. De film spookte nog door mijn hoofd.
We kwamen het eerst aan bij mijn huis. "Veel succes vanavond." zei Kiana. Het was niet sarcastisch, ze meende het echt, want we voelden ons hetzelfde over deze film. Kiana en Zayn bleven op de stoep staan, terwijl ik het tuinpad op liep. Verwoed zocht ik naar mijn huissleutels in mijn tas. Ah! Gevonden! Ik opende de deur, en draaide me om. Zayn en Kiana stonden er nog. Ik zwaaide naar ze. "Tot morgen!" Ze zwaaiden terug. "Tot morgen!" riep Kiana. "Sweet dreams!" vulde Zayn sarcastisch aan. Kiana porde hem in zijn ribben, en ik stak mijn tong uit.