Prologue
Oh, en dit hoofdstuk heb ik om half twee 's nachts op de nieuwe Lumia geschreven, dus er kunnen wat spelfouten in zitten.
Ik rende naar boven en draaide de deur meteen op slot, maar hij kwam er al aan. "Doe die deur open, en wel direct!", riep Sven door het hout heen, maar ik bleef als een opgerold balletje zitten. Als ik niet reageer, gaat hij vanzelf wel weg, dacht, of eigenlijk hoopte ik.
Maar vanbinnen wist ik wel beter. Mijn stiefvader ging nooit weg. Na een paar keer bonzen op de arme deur hoorde ik hem naar beneden stommelen, maar alleen om z'n schroevendraaier te pakken zodat hij niet langer gehinderd werd door het simpele slot.
Ik wist dat ik nu een keuze moest maken; blijven of weggaan, en beide brachten risico's met zich mee. Ik koos voor het laatste en griste een tas van onder mijn bed vandaan, die ik onmiddellijk volpropte met mijn waardevolste bezittingen. Bril, mp3-speler, een paar persoonlijke dingen, en als laatste gooide ik er nog wat kleding bovenop. De rits wilde niet helemaal dicht, maar ik hoorde Sven al aan het slot wrikken, dus het moest maar even zo. Als laatste propte ik mijn telefoon en portemonnee in m'n zak en klom uit het raam, via de regenpijp (die dreigde te breken onder mijn gewicht), naar buiten.
•••••
Verder?
Er zijn nog geen reacties.