Cry me a river - 14.3

Haar ogen waren op de grond gericht. Want als ze die blauwe ogen zou zien, die prachtige blauwe ogen, dan wist ze dat de vlinders weer omhoog zouden komen. Dat ze ongecontroleerd door haar buik zouden vliegen en haar helemaal gek zouden maken. Natuurlijk kon ze hem niet de hele tijd negeren, ze moest wel in zijn ogen kijken. Maar niet direct, ze had nog tijd.
      Louis’ opgewekte stem vulde de hele ruimte, zodat iedereen wel door had dat hij binnen gekomen was. Dat was één van de dingen waar Louis niets aan kon doen, hij was nu eenmaal luidruchtig. “Kijk wie ik bij heb” met een grote grijns trok hij Olivia naar voren. Haar blonde haren vielen voor haar ogen. “Kijk, ze is groter geworden” Olivia kwam nu tot aan Louis’ neus. Olivia’s voeten waren gehuld in zwarte pumps. Hakken waren echt een ongelofelijk handige uitvinding.
      “Hey jongens” voorzichtig keek ze op en liet haar ogen één voor één over de jongens glijden. Haar ogen begonnen bij de jongen met krullen, vervolgens naar de jongen met het zwarte haar, een jongen met bruine haren en ze eindigden bij de blonde jongen. Zonder dat ze het door had schoten de eerste vlinders al door haar buik heen. Hoe langer ze naar de blonde jongen keek hoe harder de vlinders door haar buik raasden “Hoe gaat het met jullie?” ze zette zich naast Louis neer op de bank en liet haar ogen de groep weer rond gaan. Ze voelde hoe één paar ogen op haar gericht waren.
      “Geweldig, echt serieus. Die kick om op een podium te staan. Dat is echt onbeschrijfelijk” Harry schudde lachend zijn hoofd alsof hij het zelf nog niet kon geloven. “Dat niet elke persoon op aarde dit wilt doen”
      “Wie zegt dat niet elke persoon dit wilt?” Zayn trok zijn wenkbrauw op. “Ik bedoel maar, wij hebben geluk dat we kunnen zingen” een scheve glimlach verscheen op zijn gezicht. “Toch?” Liam knikte.
      “We hebben inderdaad veel geluk. Hoe is het met jou, Olivia?”
      “Goed, dank je. Ik ben terug aan het studeren, dus lekker druk”
      “Ik snap echt niet dat je terug bent gaan studeren. Om heel erg eerlijk te zijn, ik ben echt ongelofelijk blij dat ik het niet meer moet doen” Louis knikte instemmend.
      “Tja, maar ik kan niet op een podium staan dus ik moet wel studeren om een diploma te krijgen en zo een job te vinden,” Olivia glimlachte, “trouwens, zo erg is het toch niet. Ik bedoel, ik doe dit graag dus dan ga ik er ook voor de volle honderd procent voor”
      “Als je het zo bekijkt,” Harry dacht even na, “dan heb je inderdaad gelijk. Ik bedoel maar, ik hou er van om op te treden en ik zou er ook alles voor doen om dat te kunnen blijven doen”
      “Ik heb altijd gelijk, Harry” een glimlach verscheen zowel rond haar lippen als die van Harry. “Dat je dat nu nog niet wist?” lachend schudde ze haar hoofd.
Met een glimlach rond zijn lippen bekeek Louis hoe Olivia opleefde. Hoe ze zich gedroeg tegen over de andere jongens en hoe ze lachte. Hij had ook wel door dat ze Nialls blik angstvallig vermeed, iets wat hij helemaal begreep, maar toch was hij blij dat ze voor de rest gelukkig was. “Moet je iets drinken?”
      “Water” met een lief glimlachje keek Olivia Louis aan. “Dank je” Louis stond grijnzend recht waarna Olivia haar ogen weer op de jongens vestigde. Zayn, die naast haar zat, porde in haar zij.
      “Heb je zin in vanavond?” met glinsterende ogen keek hij haar aan.
      “Natuurlijk, het is veel te lang geleden dat ik jullie nog eens live heb zien op treden. Natuurlijk heb ik er dan zin in, wat dacht jij dan?” de glimlach, die al op haar gezicht stond, werd nog groter waardoor de jongens nu een stukje van haar tanden zagen.
Het gesprek verliep vlot, er vielen geen stiltes en niemand voelde zich echt oncomfortabel. Het enige minpunt was dat Niall het grootste deel van de tijd gezwegen had, het enige wat hij kon doen was naar haar kijken. Het liefst van al wilde hij haar aandacht, maar wat moest hij tegen haar zeggen? Nee, het liefst van al wilde hij gewoon haar lippen tegen zijn lippen voelen en wilde hij zijn armen rond haar slagen. Hij wilde haar niet meer laten gaan. Hij miste haar.
      “Niall, kom je mee?” met opgetrokken wenkbrauwen keek Liam de blonde jongen aan. “We gaan onze soundcheck doen”
      “Ik ben daar” een klein glimlachje verscheen ronde de lippen van de Ierse jongen.
      “Gaat het?”
      “Ik wil haar gewoon terug, Liam”
      “Je krijgt haar ook terug” een klein vleugje van hoop vulde Nialls lichaam nadat Liam de woorden uitgesproken had. “Hup, nu moeten we gaan soundchecken” Liam sloeg zijn arm rond Nialls schouders en samen wandelde ze in de richting van het podium.

Holy sh*t! Torn - 1.1 is meer dan 400 keer gelezen ö en ik heb 53 abo's ... Wow, hier ben ik echt ongelofelijk blij mee! Trouwens ik heb onder tussen 54 abo's ö Ik ben echt ongelofelijk, ongelofelijk blij!
Bedankt voor alle lieve reacties die ik altijd krijg, ik vind het geweldig om te ze te lezen (: Ik hou echt van jullie <3 (Dat wisten jullie nog niet of wel? -sarcasme- ^^)
Ps: Hopelijk viel dit hoofdstuk niet een beetje tegen, ze komen elkaar zeker nog tegen ^^