O21.

POV Céline
Ik zit naast mijn moeder in de auto. Na de aflevering van RTL Boulevard had ik haar maar meteen alles verteld over Harry. Ze wist nog van niks. Het enige wat ze zei was; ‘Dus daarom rook je zo jongensachtig!’
Ik vond het een super stom antwoord. Ik was wel blij dat ze wilde brengen. ‘In welk hotel zitten ze eigenlijk?’ vraagt mijn moeder. ‘In het Amstel Hotel’ zeg ik zonder enige expressie.
Ik dacht aan de consequenties die dit kon hebben. Zouden andere fans dit ook al hebben gezien? Zou ik haat tweets krijgen op twitter? Wist Harry dit al? Ik zucht zacht en leun met mijn hoofd tegen het raam aan. Your Song is op de radio. Ik vond het een mooi liedje, het doet me ook altijd denken aan One Direction, doordat ze het bij The X-Factor hadden gezongen. Zachtjes zing ik met de woorden mee.

And you can tell everybody, this is your song.
May be quite simple but now that it’s done,
I hope you don’t mind,
I hope you don’t mind,
That I put down in words,
how wonderful life is while youre in the world.

Ik bestudeer mijn nagels, die zwart zijn gelakt. Ik heb zin om de nagellak eraf te pulken, maar ik hou me in. Het ziet er niet uit om met half afpulkte nagellak-nagels rond te lopen.
We stoppen eindelijk. Het is 5 voor 7, dus ik ben goed optijd.
‘We zijn er’ zegt mijn moeder. ‘Hoelaat moet ik je weer ophalen?’
‘Ik sms je wel van te voren’ zeg ik. ‘Is goed, veel plezier met Harry’ mijn moeder kijkt me lacherig aan.
‘Dankje mam’ ik moet lachen en rol een beetje met mijn ogen.
Ik stap de auto uit en doe de deur dicht. Ik loop het hotel binnen. Ik weet niet eens in welke kamer ze zitten. Ik loop naar de receptie om het te vragen. Er zit een vrouw achter met lang blond haar, wat ze in een hoge staart op haar hoofd heeft. ‘Kan ik je ergens mee helpen?’ vraagt ze vriendelijk.
‘Ja, ik ben opzoek naar de kamer van Harry Styles’ stamel ik. ‘Sorry, maar we laten geen fans binnen’ zegt ze en ze slaat een boek open. Ze gaan gewoon verder waarmee ze bezig is. Ik blijf staan. ‘Is er verder nog iets’ vraagt ze weer.
‘Ik kom hier niet als een fan, ik heb een afspraak met de jongens van One Direction’ zeg ik.
Ze kijkt me ongeloving aan. ‘Echt waar’ zeg ik er nog maar achteraan. Ze typt wat dingen in op de computer. ‘Kamer 8, eerste etage’ zegt ze. ‘Als ik merk dat je stiekem wel een of andere geobserdeerde fan bent bel ik de politie. Je bent gewaarschuwd’. Opeens lijkt ze niet meer zo aardig en snel loop ik naar trap.
Ik sta voor kamer 8 en klop een paar keer op de deur. Louis doet ze deur open. Diep van binnen fangirl ik wel een beetje. Met Harry en Niall was ik langer geweest, maar met Louis, Liam en Zayn moest ik toch nog echt erg wennen. ‘There you are!’ roept Louis vrolijk. Hij doet de deur open en laat me binnen. Zayn en Liam zitten op de bank. Ze groeten me allebei. Waar zijn Niall en Harry? Ik vraag het maar niet en ga op éen van de stoelen zitten. Ik kijk een beetje om me heen. ‘You are looking for Harry, aren’t you?’ vraagt Zayn opeens. Ik moet lachen en voel dat ik een beetje rood word. Hij begint te lachen. ‘First door left’ en hij wijst met zijn hoofd welke kant ik op moet.
Ik sta op en loop naar de deur. Ik klop er zachtjes op en doe zonder op antwoord te wachten de deur open.
In de kamer achter de deur staat Harry. Zonder shirt. Hij haalt zijn krullen uit zijn gezicht en kijkt me lachend aan. ‘Are you already here?’ vraagt hij. ‘Uuh, yes’ het komt er super stom uit. Maar ik kan er niks aan doen, ik had Harry niet zonder shirt in de kamer verwacht. Ik kan alleen maar naar hem staren. Hij trekt een rood shirt over zijn hoofd en komt naar me toe. Hij omhelst me, net iets te lang om het een vriendschappelijke knuffel te noemen. Als ik hem los laat kijken hij me aan. Ik kijk recht in zijn ogen terug. Zenuwen gieren door mijn lichaam. Harry glimlacht. Ik lach voorzichtig terug. Hij komt dichterbij en dan komt het moment waar ik al zo lang naar verlangde. Zijn lippen raken de mijne.

-