048

Rebecca POV
‘’Babe, wakker worden,’’ hoor ik een hese stem in mijn oor fluisteren. Ik kreun en wil me weer omdraaien. Ik voel dat ik heen en weer wordt geschud. ‘’Haz waar is dit goed voor,’’ vraag ik gapend. ‘’We gaan schaatsen,’’ zegt Harry enthousiast. ‘’En dat moet zo vroeg?’’ ‘’Het is al 10 uur hoor,’’ zegt Harry verontwaardigd. Ik zucht en gooi de deken van me af. ‘’Vooruit dan. Omdat jij het bent,’’ zeg ik zuchtend en ik loop naar de badkamer. ‘’Ik hou van je Rebecca,’’ schreeuwt Harry me achterna. ‘’Ik ook van jou.’’ Ik loop weer terug naar de slaapkamer om kleren te pakken. Ik pak een jeans, mijn baseball vestje en schoon ondergoed. Ik leg het in de badkamer neer en draai de douche open. Als de douche op temperatuur is, stap ik eronder. Ik geniet van de warme stralen op mijn huid die me wakker maken. Na een halfuur stap ik er weer onderuit en kleed ik me aan. Nadat ik mijn haar heb geborsteld, loop ik weer naar Harry toe die al beneden zit. Hij heeft al ontbijt gemaakt voor ons twee en gelukzalig ga ik zitten.
Als we alles ophebben en onze tanden hebben gepoetst lopen we naar buiten. Harry heeft nog snel een briefje voor de rest geschreven, die nog lekker slapen. Hand in hand lopen we naar de auto.
Na eventjes rijden, zijn we bij de ijsbaan. We lopen naar het winkeltje waar je schaatsen kunt huren. ‘’Ik heb al zo lang niet meer geschaatst. En vroeger was ik al geen natuurtalent,’’ zeg ik zachtjes tegen Harry. ‘’Ik help je wel,’’ zegt hij terwijl hij zijn arm om me heen slaat. Dankbaar kijk ik hem aan. Als we aan de beurt zijn, geven we onze maten door. Met de schaatsen in onze handen lopen we naar een bankje. Ik doe mijn dikke sokken aan en schuif mijn voet in de schaats. Na even prutsen heb ik eindelijk dicht. Harry staat al een tijdje op me te wachten. Hij pakt mijn hand vast en stapt op het ijs. ‘’Kom maar. Ik heb je vast,’’ zegt Harry bemoedigend. Voorzichtig stap ik het ijs op. Bijna meteen glijd ik weg. Gelukkig heeft Harry me vast. Beschaamd kijk ik naar beneden. Harry pakt mijn hand stevig vast en schaatst, samen met mij, voorzichtig weg. ‘’Jij hebt dit al veel vaker gedaan, of niet?’’ concludeer ik als ik hem zie schaatsen. Hij knikt. ‘’Vroeger deed ik dit altijd met mijn zus. Elk jaar weer.’’ Zwijgend schaatsen we verder. Harry heeft me zo stevig vast, dat ik niet kan vallen.
‘’Probeer nu eens alleen,’’ zegt Harry en voorzichtig laat hij me los. Hij heeft me nog maar net losgelaten, of ik lig alweer languit op het ijs. Harry schiet in de lach en ik kijk hem quasi-boos aan. ‘’Help me liever overeind dan me te gaan staan uitlachen Mr. Styles,’’ zeg ik verontwaardigd. Harry lacht alleen nog maar harder. Daar heb ik dus ook niks aan. Ik probeer zelf overeind te komen, maar glijd weer uit. ‘’Auw,’’ met een pijnlijk gezicht wrijf ik over mijn kont. Die is morgen zeker weten bont en blauw. Als Harry eindelijk uitgelachen is, komt hij naar me toe geschaatst. Ik steek mijn arm naar hem uit en hij pakt hem vast. Hij trekt eraan, maar voor we goed en wel doorhebben wat er gebeurt, valt Harry bovenop me. Nu schieten we beide in de lach. ‘’Je bent zwaar Haz,’’ proest ik het uit. Hij probeert me verontwaardigd aan te kijken, maar dat mislukt grandioos doordat hij nog steeds de slappe lach heeft. Hij rolt langzaam van me af, waardoor hij naast me op het ijs komt te liggen. Mensen die ons voorbij schaatsen, kijken ons raar aan. Waarschijnlijk ziet het er ook wel raar uit. 2 jongeren die op het ijs liggen te lachen.
‘’Kom we gaan warme chocomelk halen,’’ zegt Harry als we zijn uitgelachen. We staan allebei weer op onze schaatsen. Ik heb het idee dat ik elk moment weer kan vallen, maar gelukkig houdt Harry me vast. Hand in hand schaatsen we naar een opening waar we de baan afkunnen. We ploffen op een bankje neer en doen onze schaatsen uit. Nadat we ze hebben ingeleverd, lopen we het cafeetje binnen. Harry bestelt 2 warme chocolademelk en ik ga alvast ergens zitten. Het is heel gezellig hier. Alles is van hout en versierd met allerlei kerstspullen. Ze draaien kerstliedjes. Zachtjes zing ik mee met Last Christmas. Eindelijk komt Harry er weer aangelopen, met twee dampende koppen in zijn handen. ‘’Pas op, ze zijn heet,’’ zegt Harry en hij gooit de koppen bijna op tafel. Ik grinnik. Zwijgend drinken we onze koppen leeg.