6.

Vermoeid schopte ik de dekens van me af en rolde mezelf uit bed. Ik strompelde naar de kast en pakte er een willekeurig setje uit. Snel nam ik een douche, kleedde me aan, maakte mezelf op en liep naar de coupé voor het ontbijt. "Goedemorgen," gaapte ik.
Ik kreeg wat gemompel terug, ik was dus niet de enigste die niet goed wakker was. De deur van de coupé ging weer open en een vrolijke Jamaij kwam naar binnen gelopen. "Goedemorgen, we gaan even snel ontbijten en dan meteen de herhaling van de boetes kijken. Oh, en dan zijn we alweer bijna in het Capitool!"
Vrolijk huppelde ze naar een stoel en smeerde zichzelf een broodje. Ik volgde haar voorbeeld en toen iedereen klaar was met eten verplaatsten we ons naar een televisiecoupé. Eerst kwam het Capitoolteken in beeld en toen verscheen Jamaij. Ze noemde mijn naam en ik verscheen in beeld. Schamend keek ik de andere kant op. Ik hoefde mezelf niet te zien op televisie. Gelukkig was mijn beurt al snel voorbij. Er waren dit jaar veel jonge kinderen bij, het meisje in district 2 was nog maar 12, maar de jongen was 17. Het meisje van district 4 was 13 en van district 6 was ook het meisje 12. Het meisje van district 8 was 12 en de jongen van district 9 was 12. Maar bij district 12 voelde ik spontaan een brok in mijn keel. "Dit kun je niet menen, hé?" gromde ik woedend.
Ik zag Jamaij even een stukje van me vandaan schuiven. Tja, wat zal ik zeggen, ik stond bekend met mijn woedeaanvallen. "Mens, die kinderen zijn beiden 12. Dat kan toch niet?" schreeuwde ik.
"Jillian, regels zijn regels. Er is niemand voor in de plaats gegaan dus er kan niks veranderd worden."
Ik stond boos op en liep weg maar kon een paar scheldwoorden naar het Capitool niet binnen houden. Klote mensen.