De sneeuwstorm.

Het lijkt op het eerste gezicht een normale dag.
Foxy loopt met haar ouders door het bos.
Haar ouders gingen jagen, en zij mocht kijken.
De wolken trokken over de zon.
Enkele sneeuwvlokjes vielen naar beneden.
Foxy snoof de frisse geur van het woud op.
Het begon te waaien.
Foxy's vacht raakte door elkaar.
Ze keek de lucht in.
De sneeuwvlokjes woeien allemaal dezelfde kant op.
Foxy voelde de koude vlokjes in haar gezicht.
Ze keek naar haar ouders.
Die leken steeds vager te worden.
''Mama, papa!''
Ze rende naar de schimmen, de wind woei harder en er vielen meer sneeuwvlokjes.
Het begon te stormen.
Door de sneeuwstorm rende ze naar haar ouders.
De sneeuwvlokken prikten in haar gezicht.
Ze bleef rennen.
Maar tevergeefs, haar ouders leken steeds vager te worden, tot ze verdwenen.
Foxy snikte, ze keek naar het punt waar ze haar ouders voor het laatst zag.
Tranen rolden over haar wangen.
''Mama, papa...''
Ze huilde.
Ze rolde zich op tot en bolletje.
Wat moest ze nu?
Snikkend en huilend in een enorme sneeuwstorm, lag Foxy, het arme vosje dat haar ouders was verloren.