Hoofdstuk 4

Ik val uiteindelijk in slaap. Maar dan krijg ik weer die nachtmerrie. Zijn aanrakingen, zijn zachtje kusjes in mijn nek. Ik probeer hem weg te duwen, maar het lukt niet. Hij is 2 hoofden groter dan mij en is veel sterker. Ik zie die vieze,vuile glimlach weer op zijn mond. Hij duwt mij op zijn bed. Ik wil weg, maar dat lukt niet, het lijkt alsof ik helemaal verlamt ben. Wanneer hij boven op mij ligt, schrik ik wakker. Ik voel dat ik helemaal nat ben, ik veeg met mijn natte handen mijn gezicht af. Wat dus niet veel hielp. Het is super donker in me kamer. Ik schat ongeveer hoe laat het dit keer is, dat doe ik de laatste tijd vaak. Ik denk rond 4 uur. Ik kijk op mijn wekker. 4:15 is het, je word er steeds beter in denk ik bij mij zelf. Ik stap maar uit bed, slapen word het toch niet. Ik voel me helemaal bezweet, ik ga wel even douchen heb ik in mezelf. Ik pak mijn mobiel en mijn kleren en loop naar de douche. Ik hield er van, om 's morgens een warme douche te nemen, ben je ook gelijk wakker vond ik. Ik zet One Direction zachtjes op mijn mobiel aan want ik wou mijn ouders en Sophie niet wakker maken. Ik stap de douche in en doe hem aan. Ijskoud water komt over me heen, ik krijg het ijskoud. Maar na een minuut word het water warmer, loeiwarm eigenlijk. Argh, wat haatte ik die douche. Altijd was het water te koud of te warm. Maar na snel me haar te wassen en mijn lichaam te wassen sprong ik de douche weer snel uit. Ik droog me af, tijdens het afdrogen realiseer ik me het weer. Ik ging naar Londen, vanmiddag pak ik gewoon de vliegtuig naar Londen. Ik kleedde mij aan en ging naar mijn kamer. Ik moest mijn tas nog inpakken, bedachtte ik me. Ik gooi mijn kast open en kijk onderin, waar lag mijn koffer ? Ik had hem al jaren niet meer gebruikt. Maar dan zie ik hem. 'Daar ben je dus, lelijk ding !'. Het was een oude zwarte koffer, onder een dikke laag stof. Ik trek hem onder in de kast vandaag, sla de stof er een beetje vanaf en gooi hem op mijn bed. Dan bekijk ik mijn kast en zie ik een grote dikke trui. Ik pak hem en bekijk hem goed, ik droeg heb altijd toen ik zwanger was van Sophie, een soort van geluks, lievelingstrui in een kutperiode.
Ik gooi hem maar in de koffer, een beetje geluk zou ik wel nodig hebben en hij was heel lekker warm.
Ik gooi er wat broeken en truien erbij in. Mooi weer was het volgens mij toch nooit in London, als ik de films moest geloven. Maar voor de zekerheid deed ik er 2 leuke tshirtjes er bij in. Ik keek op mijn bureau en zag een foto van Sophie en mijn ouders er op staan. Die moesten mee, hoe dan ook. Als ik op mijn wekker kijk zie ik dat het kwart voor 6 is, dat betekende dat mijn vader wel beneden zat. Dus ging ik maar naar beneden, ik doe de deur open en jahoor daar zat mijn vader. En zoals altijd met een krant en een kop koffie aan tafel. Glimlachend loop ik de kamer in, 'Goeiemorgen, zonnestraaltje' zegt mijn vader. Vrolijk zeg ik 'Goeiemorgen' terug. Mijn vader kijkt me met blije ogen aan en zegt : 'Heb je zin in vanmiddag ? Als ik je gezicht moet geloven zeker'. 'Ja zeker, ik heb mijn tas ingepakt'. Papa trekt een pruil lipje en zegt :'Ga je ons niet missen dan ?'. Ik loop naar mijn vader toe en laat me op schoot vallen en zeg : 'Tuurlijk! Maar daarom neem ik mijn foto's van jullie mee, en mijn mobiel want ik wil elke dag bellen!'. Mijn vader begint te lachen en zegt : 'Gelukkig, want dat mag wel, ons missen. Want je gaat 2 weken naar Londen'. Ik glimlach en bedenk, ik ga gewoon 2 weken naar Londen, gewoon 2 weken naar One Direction-Land.