2. Roos

dublin 15.33

"Yaar, we zijn er, we zijn in Dublin"zei ik en we begonnen allebei helemaal te springen en te gillen. "Jullie zijn roos en Yara toch?" zei een man in een zwart pak toen we weer een beetje normaal deden, niet dat we dan normaal kunnen doen maar goed."Ja meneer" zei yara. "Ik ben Butler en ik breng jullie overal heen" zei de man en al voor hij uitgesproken was had hij onze koffers gepakt en liep hij naar de uitgang van het vliegveld. Yara en ik keken elkaar aan en liepen achter de man aan. Butler( voornaam onbekend) liep naar een mooie zwarte Mercedes. Deed onze koffers in de kofferbak en hield de deur voor ons open.

De hele weg naar het huis van het vliegveld naar het huis van de onze gastouders sprak butler geen woord. Toen we eindelijk bij het huis aan kwamen deed butler de autodeuren weer voor ons open.
toen we het huis in liepen viel het ons op dat alles zo schoon was. "Ze maken vast niet zelf schoon" zei ik tegen Yara en we begonnen weer te lachen. Ons lachen klonk heel hard in het groten legen huis. Ja klop onze gastouders waren niet thuis. Op de tafel lag een envelop met een brief.

Dear Yara en Roos

Tot onze spijt zijn wij nu op zaken reis. maar gelukkig kon Butler thuis blijven om jullie op te vangen. Nu jullie butler toch kennen kunnen wij jullie ook zeggen dat butler jullie het komende jaar zal vergezellen naar alles wat jullie gaan doen.
jullie zullen jullie ook wel afvragen naar welke school jullie zullen gaan? dat is iets wat wij jullie nog niet gaan vertellen. jullie komen er vanzelf achter.
bij vragen kunnen jullie bij butler terecht.
ook vroegen de beuren van nummer 910 of jullie je aan hun willen voor stellen.
we zien jullie als we weer thuis komen

groeten Clear en Steven