Hoofdstuk 3

Ik fiets snel naar huis, onderweg zie ik een groepje kinderen van school, die er wel bij hoorden, die niet voor anderen hoefden te zorgen. Ik probeer hun gewoon te negeren en te ontwijken, net alsof er niemand op de fietspad staat. Maar ze zien me wel fietsen. Ik kruisde mijn vingers voor dat ze geen opmerkingen gingen maken.Maar het was al te laat, Sharina ook wel de bitch van de school zegt : ''Ga maar gauw naar je werk ! Is je raam wel schoon ?''. Ze weten dat ik zwanger ben geweest.Logisch, ik bedoel hoe wou ik die dikke buik 9 maanden verborgen houden? Maar ze weten niet door wie en op wat voor manier?
Ik negeer haar opmerking en fiets gewoon door. Ik hoor gelach, ik dacht hou je bek toch gewoon dicht. Als ik thuis ben, gooi ik mijn fiets in de schuur en loop ik naar binnen. Ik hoor mama tegen Sophie zeggen :'' wie is daar ? Wie is daar ?''op een kinderlijke stem. Ik vergeet alles wat ik vandaag heb meegemaakt op school zodra ik Sophie zie. Ik gooi me tas in de gang en ik zie Sophie lachen. Ik loop naar haar toe en neem haar over van mijn moeder. Mijn moeder gaat direct naar de keuken. Ze vraagt : ''Hoe was je dag?''. Ik zei : ''Zoals altijd''. Mijn moeder denkt daarmee dat het een leuke dag was, maar voor mij is dat alles behalve leuk, worden omvergeduwd, worden uitgescholden als hoer. Het is al 17:00 als ik even kan eten, Sophie slaapt even. Als ik net mijn laatste hap heb gehad, word Sophie huilend wakker. Alsof ze weet wanneer ik mijn eten op heb. Ik loop naar haar toe, til haar uit haar bedje die in de woonkamer staat. Ik loop met haar heen en weer om hoop dat ze dan ophoud met huilen. Sophie huilt haast nooit, maar als ze huilt is ze haast niet te stoppen. Gelukkig, na een paar minuten houd ze op. Ik leg haar tegen mijn schouder aan, ze valt bijna weer in slaap. Ik ruik haar huid, ze ruikt zo lekker, naar babylotion van Zwitsal, ik vond alles van Zwitsal lekker ruiken. Dus haar hele kamer zat vol met Zwitsal dingen. Als ik haar even weg heb gelegd ga ik hard bezig voor school, wat wel mooi was dat ik niet zo veel vrienden had, was dat ik altijd bezig ging voor huiswerk, dus het meeste had ik wel weer af. Het was ook donderdag, en ik had haast nooit huiswerk voor vrijdag dus dat was wel mooi. Als ik samen met mijn ouders na gtst zit te kijken, beginnen mijn ouders heel stiekem te fluisteren. Terwijl dat niet echt lukte, ik hoorde het wel. "Nu dan maar ?''. Hoor ik mijn vader zeggen. Mijn moeder knikte. Oke, nu was ik wel hééél benieuwd. Dan begint mijn moeder te praten : '' Nina ? We hebben een kleine verassing voor je !''. Ik kijk hun met grote ogen aan die zeggen : Nou vertel ! Mijn vader gaat verder :" We hebben ervoor gezorg dat jij 2 weken op vakantie kan naar Londen''. Ik geloof mijn oren niet. Ik krijg opeens een hele grote glimlach op mijn mond, maar die word snel kleiner. Ik zeg :''Wanneer ? En Sophie dan ?''. Mijn moeder zegt :'' Morgenavond, Maak maar geen zorgen op haar, wij zorgen voor haar''. Mijn glimlach op mijn mond word weer groter. Ik sta op en knuffel mijn ouders zowat dood. Als het half 10 is, ga ik naar bed. Als ik in bed lig, realiseer ik het. Ik ga naar One Direction-Land