~14~

“Are you awake?”hoorde ik Zayn zacht zeggen terwijl ik langzaam wakker werd. “Yes” zei ik met een beetje een krakerige stem omdat ik net wakker was. “Good, ‘cause we need to get ready for breakfast. The boys and I have to leave in 1,5 hours and so do you.” Zei hij nadat ik al recht op in bed was gaan zitten. Toen bedacht ik me dat ik vandaag mijn vader zou ontmoeten voor het eerst na 18 jaar en ik werd er helemaal zenuwachtig van. Ik zag dat Zayn al helemaal gedoucht en alles was dus ik stond maar op om ook te gaan douchen. Ik pakte een setje uit mijn koffer en liep ermee naar de badkamer.

Bij het ontbijt zat Zayn maar een beetje stil voor zich uit te staren, terwijl de andere jongens en ik de grootste lol hadden. Na het ontbijt zou ik afscheid van ze moeten nemen. Deze dagen waren ondanks alles wat er gebeurd was, door hun wel leuk geworden. Ik voelde me bevoorrecht dat ik deze vijf jongens, waarvan ik al sinds dat ze torn bij Simon thuis hadden gezongen, op zo’n manier echt heb kunnen leren kennen. Ik wilde niet dat dat moment van afscheid nemen kwam maar toch was het nu zo ver. Liam trok me in een knuffel en zei tegen me dat hij hoopte dat mijn leven vanaf nu alleen maar goed kon zijn. “You should try Nando’s when you’re in London.”zei Niall waarna ik hem ook een knuffel gaf. Daarna gaf ik Louis en Harry nog een knuffel en toen was Zayn aan de beurt. Het enige probleem was dat Zayn nergens meer te zien was. “Where did Zayn go?”vroeg ik aan Louis, die als enige nog bij mij stond omdat de rest de koffers aan het halen was. “I don’t know. Maybe he’s getting his suitcases too.” Ik liep dus maar terug naar de kamer waar ik al twee nachten samen met Zayn in had geslapen. Zayn was inderdaad in die kamer. Hij zat op de rand van het bed, met zijn gezicht naar buiten gericht. “Here you are, I almost thought I had to go without saying goodbye to you.”zei ik vrolijk. “You still had to get your suitcases here, so I thought we could say goodbye without the others here.”zei Zayn na een tijdje. Hij liep op me af en zei: “I really liked you from the moment we’ve met, and I hope that I’ll see you again someday.” Someday… Ooit, mijn gedachten hadden gewoon gelijk gehad, ik zou Zayn waarschijnlijk nooit meer zien. “I hope so too.”zei ik maar terwijl ik de teleurstelling op mijn gezicht probeerde te verbergen.

Zayn Malik

I hope that I’ll see you again SOMEDAY. Had ik dat nou echt gezegd. Ik vond Colette zo leuk, ik wilde haar niet ooit nog eens zien, ik wilde haar gewoon vaker zien. Waarom zei ik dat nou. Maar ja blijkbaar vond ze mij niet zo leuk want ze zei alleen maar dat het haar leuk leek om me ooit nog een keer te zien. Ik was veel om haar gaan geven de afgelopen paar dagen, ik wilde niet dat ze nu weg ging, maar ze moest wel, dit was belangrijk voor haar, en ze kon ook niet langer met ons mee touren. We moesten nu echt afscheid nemen want Colette moest haar trein naar Londen halen. We gaven elkaar nog een knuffel en toen ging ze.