O16.

POV Harry
Liam, Louis en Zayn zijn eerder weggegaan. Samen met Céline zitten ik in de wachtkamer te wachten op Niall.
Hij kan nu niet meer ontkennen dat hij haar stiekem leuk vind. Hij zit al minstens een half uur boven.
Céline en ik drinken zwijgend warme chocolade melk. Na een tijdje komen Niall en een vrouw aan gelopen.
´Harry Styles..' fluisterd de vrouw. Ik sta op een schud haar had. ´I can’t believe this.. My younger daughter has a big crush on you, I’m Elviras mum by the way’. Ik moet lachen.‘How is Elvira?’
Niall neemt het woord over. ‘We can’t do anything. She’s asleep. The only thing we can do is coming back tomorrow’.
Ik knik. ‘Should I bring you all to home?’ vraagt de moeder van Elvira. Ik weet nog steeds haar naam niet.
Ze zegt wat in het Nederlands waarna we met z’n vieren het ziekenhuis uitlopen naar de auto.
‘In witch hotel do you stay?’ vraagt ze als we allemaal zitten. Niall zit voorin, dus hij geeft haar de aanwijzingen.
De auto begint te rijden en Niall praat wat met Elvira’s moeder. Ik zeg niks en kijk uit het raam. Ik voel hoe Céline lang aan tegen me aan valt. Ik denk dat ze in slaap gaat vallen. Ik sla mijn arm weer om haar heen hoor hoe haar ademhaling rustiger word. Ze is in slaap gevallen.
Ik blijf strak uit het raam kijken.
Ik wil er niet aan denken dat we overmorgen al terug vliegen naar Engeland. Dit was het laatste land van de Europa-tour.
Morgen is de enige dag dat ik haar hier nog kan zien. Het word waarschijnlijk weer een dag in het ziekenhuis. We komen aan bij het hotel. Voorzichtig haal ik Céline van me af en stap the auto uit.
‘Thank you Cecile’ zegt Niall. ‘No problem boys’lacht ze. D
at ze nog kan lachen nu haar dochter in het ziekenhuis ligt. ‘Can you do me a favour Harry?’ vraagt ze opeens. ‘Yeah, sure’ zeg ik.
‘Come along with Niall to the hospital tomorrow. Céline will be there too and she needs you’.
Ik glimlach. ‘I’ll be there’. ‘Thank you. Bye guys’.Ze stapt te auto weer in en rijd de straat uit.


POV Céline
Ik word wakker in de auto van Elvira. Harry en Niall zijn nergens meer te bekennen. ‘Oh, je bent al wakker. We zijn bijna bij je huis, Céline’ zegt de moeder van Elvira. Ik ga recht op zitten en herken mijn buurt al. ‘Harry en Niall zijn morgen ook in het ziekenhuis, ga je met mij mee morgen?’ vraagt ze. Ik knik. We komen bij mijn huis aan en ik stap uit. Het raampje van de auto gaat open. ‘Morgen sta ik hier weer om half 12, zorg je dan dat je klaar bent?’ vraagt ze. ‘Is goed, tot morgen’ zeg ik. Ik stop de sleutel in het sleutelgat van de voordeur en de auto rijd weg.
Ik schop mijn schoenen uit , gooi mijn tas in een hoek van de gang en hang mijn jas op. Mijn moeder zit op de bank en kijkt op als ik binnen kom. ‘Hoi’ zeg ik kortaf. Mijn moeder loopt naar me toe en omhelst me. ‘Je ruikt naar mannenparfum.Wat heb je allemaal gedaan in het ziekenhuis? En hoe gaat het met Elvira?’ Ik kan er niks aan doen maar ik grinnik. ‘Is het grappig?’ vraagt mijn moeder daarom.
Ik irriteer me. ‘Nee natuurlijk is het niet grappig, mam. Elvira is flauwgevallen en nog steeds buitenbewust zijn. Ze houden haar kunstmatig in slaap omdat ze nog niet precies weten of ze letsel heeft opgelopen’.
Mijn moeder zucht. Ik laat haar los.
‘Ik ga slapen, morgen komt Elvira’s moeder me om half 12 halen en dan ga ik weer naar het ziekenhuis’. ‘Is goed, weltrusten dan maar’ zegt mijn moeder. Ik ben blij dat ze niet doorvraagt. Ik loop de trap op naar mijn kamer. Ik doe het het licht aan en zie de posters weer. Nu pas besef ik goed wat er allemaal is gebeurt.
‘I never thought this could happen’ fluister ik, terwijl ik met mijn hand over de poster strijk.

-