044

We zijn weer op de hotelkamer. We hebben onze pyjama’s al aangedaan en zitten op het bed. Rebecca heeft gelukkig de vraag nog steeds niet gesteld. Ik weet niet of ik het haar wel kan vertellen. Ik weet zeker dat ze het voor Zayn opneemt. Ze vindt het vast onzin dat hij het niet zal accepteren. Ergens in mijn achterhoofd ben ik het wel met haar eens, maar ik kan het niet. Ik kan het hem niet zeggen. We kletsen nog een tijdje over van alles en nog wat en gaan dan slapen.
De volgende morgen word ik wakker. Ik ren zo snel mogelijk naar de wc toe. Mijn hele maaginhoud komt eruit. Ik voel dat iemand mijn haar naar achterhoudt. Snikkend val ik naast de wc-pot neer. ‘’Gaat het weer,’’ vraagt Rebecca bezorgd. Zwijgend knik ik. Ze helpt me overeind en legt me in bed neer. ‘’Had dit te maken met je probleem?’’ Geschrokken kijk ik haar aan. Is het zo duidelijk? Ik zeg niks, beweeg me niet. ‘’Ja dus. Sharon? Ben je zwanger?’’ Ik begin hevig te snikken. ‘’Meissie toch,’’ zegt Rebecca sussend en ze slaat haar armen om me heen. Als ik weer wat gekalmeerd ben, pakt Rebecca mijn schouders vast. Ik kijk haar aan. ‘’Ik weet zeker dat Zayn met al zijn liefde jullie kind wil opvoeden. Als je het kind wilt houden?’’ Ik knik. ‘’Hij houdt zielsveel van je, Sharon. Onthoud dat goed.’’ ‘’Ik weet het, maar ik wil gewoon dat hij zich voor de volle 100% voor One Direction inzet en dat kan niet met een kind erbij.’’ ‘’Sharon luister goed naar mij. Wij gaan weer naar huis toe en jij zegt gewoon eerlijk tegen Zayn wat er gebeurd is. Als hij je dan niet meer wil, is hij de sukkel.’’ Zwijgend kijk ik haar aan. In haar ogen zie ik dat ze vastberaden is. Het heeft geen zin tegen haar in te gaan, ze zal toch net zo lang op me inpraten tot ik het accepteer. Ik moet het tegen Zayn zeggen. Of ik het nu wil of niet. ‘’Ik ben er altijd voor je. Ik sta achter al je keuzes en als Zayn je laat stikken dan help ik je. Samen kunnen we dit aan.’’ ‘’Dank je, je bent echt de beste vriendin die iemand zich kan wensen.’’ Ik trek haar in een dikke knuffel.
We schrikken op van mijn telefoon die rinkelt. Ik pak hem en mijn hart slaat een slag over als ik zie wie het is. ‘Zayn’ zeg ik geluidloos tegen Rebecca. ‘’Pak op dan, ik ben er voor je,’’ze pakt mijn hand vast en knijpt er bemoedigend in. Ik slik en druk op het groene hoorntje. ‘’What the fuck heeft dit te betekenen Sharon,’’ klinkt Zayn’s stem boos aan de andere kant. Ik schrik van de felheid in zijn stem. Zo boos heb ik hem nog nooit meegemaakt. ‘’Wat bedoel je,’’ vraag ik stotterend. ‘’Louis heeft een zwangerschapstest gevonden, een positieve, is die van jou?’’ ik slik en voel de tranen achter mijn ogen prikken. ‘’Ja,’’ zeg ik zachtjes. ‘’Verdomme! Waarom heb je me niks gezegd?’’ Ik wil het hem uitleggen, maar ik krijg de kans er niet voor. Hij heeft al opgehangen. Ik barst in tranen uit. Rebecca trekt me meteen in een knuffel. ‘’Hij was zo boos,’’ zeg ik snikkend. ‘’Zo boos heb ik hem nog nooit meegemaakt. Ik kreeg niet eens de tijd het uit te leggen, hij had al opgehangen.’’ De tranen stromen nog harder over mijn wangen. ‘’Wat een eikel,’’ sist Rebecca. ‘’We slepen ons hier samen doorheen. Ik help je. Dat beloof ik je.’’ ‘’Dankjewel Rebecca.’’ ‘’Geen probleem, we zijn niet voor niks vriendinnen.’’ Dankbaar kijk ik haar aan.