H2.1

Coming out your mouth with your blah,blah,blah. Zip your lips like a padlock... Gehaast grabbelde ik mijn gsm van de tafel.
"Met Xiana!"zei ik net iets te luid en mama vermaande me om stiller te zijn. Ik hoorde meteen aan de eerste zucht dat het Erika was. Zonder haar haar naam te laten zeggen, viel ik haar meteen in de rede(slechte gewoonte van me).
"Ja mevrouwtje ik-neem-mijn-gsm-niet-op-en-ik-laat-mijn-beste-vriendin-stikken!" Zonder één keer adem te nemen.
"Wat is er dan zo dringend? Mevrouwtje-die-denkt-dat-ik-net-als-zij-mijn-gsm-in-mijn-linkerhand-heb-geplakt."
Ze leerde het toch om eindelijk is van haar af te bijten als het nodig was. Alleen was het toch nog altijd even verschieten als ze direct een weerwoord klaar had. Verschillende soorten emoties raasde door me heen en ik huilde. Eerst had ik het niet door want ik huilde amper. Maar toen ik een zoute traan in mijn mondhoek proefde, wist ik het zeker.
"Xiana, Xiana, Xiana!"gilde ze bijna in de hoorn. Gelukkig was ik naar de toilet gegaan om verder te telefoneren. Zo kon mama niet meeluisteren en zag ze niet dat ik weende.
"Xiana!!!" Nu was ik zeker dat ik aan mijn rechteroor doof was geworden.
"Ja! Ik wil niet doof worden. Als ben ik dat al."
"Maar je antwoordt al zo'n minuut meer. Ik dacht dat je dood was."
"Dat ben ik ook."
"Zeg nu wat er is. NU!"vroeg ze op een dringende toon. Ik zal maar beter niet meer rond de pot draaien. Gewoon alles eruit en dan ben ik ervan af.
"Ik heb Jason met een ander zien kussen in de toiletten." Het was eruit.
"Hohoho, dus Jason met een ander? Heb je gezien wie?"
"Wat denk je dat ik even naast hen ben gaan staan om haar gezicht eens beter te bekijken. Nee, ik heb het gezicht niet gezien. Ze stond met haar rug naar mij toegedraaid." Dit was echt pijnlijk en de tranen rolden verder over mijn wangen. Gelukkig kon ik zeer goed geluidloos wenen. Zodat Erika niets doorhad en ze niet nog onrustiger werd. Ik was normaal diegene die voor haar zorgde en haar troostte. Maar ik dat zwak was, haatte ik gewoon.
"En waren ze gewoon aan het knuffelen enzo. Of meer tongzoen-zoenen?"
"Tongzoen-zoenen..."
Het geluidloze huilen hield ik niet meer vol en barstte helemaal los. Maar toch nog zo stil dat mijn slapende zus niet wakker werd.
"Och meisje toch. Ik wist dat hij niet deugde. Je verdient veel beter. Wanneer je de telefoon afduwt ga je meteen slapen en denk je aan morgen. Dan neem ik je mee uit shoppen."
"Maar je mama dan."
"Niets te mama. Ze mag nog zoveel zagen. Jij gaat voor en ze moet het maar begrijpen."
"Ok,ok,"snikte ik.
"Ik ga je laten. Dag en slaapwel."
"Slaapwel." Wat had ik toch een schat van een vriendin. Ik had woedend opgenomen en niets gevraagd over hoe haar dinsdagavond was geweest op de manege. Toch bleef ze rustig en hielp ze me. Met al deze commotie was ik helemaal vergeten te vertellen over de hulpzame jongen die me thuisgebracht had. Het was zo'n type dat perfect matchte met Erika's karakter. Zachtaardig, behulpzaam, vriendelijk,... Maar morgen verder plannen smeden. Ik riep tegen papa en mama vanachter de hoek dat ik ging slapen en legde te telefoon weg. Dromend over de shop-namiddag van morgen maar ook het beeld van Jason en zijn nieuwe verovering die op mijn netvlies gebrand was, viel ik tegelijk blij en triest in slaap.