042

Zayn POV
De volgende morgen word ik gebroken wakker. Ik heb hooguit 2 uur geslapen. Sloom gooi ik mijn benen uit bed en sjok naar mijn badkamer. Als ik voor de spiegel sta, schrik ik. Dit ben ik niet. Er zitten grote wallen onder mijn ogen, mijn haar zit alle kanten op en ik ben lijkbleek. Het is 1e kerstdag. Een dag die je met je geliefden moet doorbrengen. Een dag die ik met Sharon moet doorbrengen. Tranen rollen alweer over mijn wangen. Ruw veeg ik ze weg. Ik wil het niet, ik wil niet constant huilen. Het enige wat ik wil is Sharon terug in mijn armen.
Rebecca POV
Ik heb de hele nacht liggen piekeren over Sharon. Ze heeft me niks verteld. Ze vertelt me altijd alles. Stel dat er iets ergs met haar is gebeurd. Ik pak mijn telefoon en ontgrendel hem. Ik zucht als ik nog niks heb. Ik besluit Sharon een sms’je te sturen.
Hey babe, please kom terug. We missen je zo erg. Zayn is gebroken, hij doet niks anders dan huilen. Ik mis je. Bel me alsjeblieft. Ik wil je wel helpen met je probleem, wat het ook is. Weet dat we van je houden! X Rebecca
Ik druk op verzenden en leg met een zucht mijn mobiel weer op mijn nachtkastje. Ik voel twee armen om mijn middel. Hij drukt kusjes in mijn nek. ‘’Heb je een beetje kunnen slapen,’’ vraagt hij tussen de kusjes door. ‘’Niet echt. Heb de hele nacht lopen piekeren,’’ antwoord ik zuchtend. Ik draai me om in zijn armen om in zijn ogen te kunnen kijken. ‘’Ik heb haar net ge-sms’t, maar ik denk dat ze haar mobiel uit heeft staan.’’ Harry doet een plukje haar achter mijn oor en wrijft over mijn wang heen. ‘’Het komt wel goed,’’ fluistert hij in mijn oor. ‘’Ik hoop het,’’ zucht ik. Ik druk een kus op zijn lippen en stap het bed uit. ‘’Ik ga even douchen,’’ zeg ik en ik loop met schone kleren de badkamer in. Ik draai de kraan open en leg mijn kleren ergens neer. Als het water op temperatuur is, stap ik eronder. Ik laat mijn gedachtes de vrije loop. De tranen stromen over mijn wangen, vermengen zich met het stromende water. Ik maak me zo’n zorgen om haar.
Als ik me helemaal heb aangekleed en mijn haar heb geborsteld, loop ik de kamer weer in. ‘’Je kreeg net volgens mij een sms’je,’’ zegt Harry als hij ziet dat ik er weer ben. Eerst haal ik mijn schouders op, totdat ik bedenk dat het Sharon kan zijn. Als een ninja sprint ik naar mijn telefoon toe. Met een trillende hand pak ik hem van mijn nachtkastje. Ik ontgrendel hem en mijn hart maakt een sprongetje als ik Sharon’s naam zie staan. Snel druk ik op openen. ‘’Schiet op stomme telefoon,’’ mompel ik als het me allemaal te lang duurt. Eindelijk opent die het sms’je. Terwijl ik lees, groeit mijn hoop. Ik schrik op van Harry die ineens achter me staat. ‘’Is het Sharon,’’ vraagt hij voorzichtig. Blij knik ik. ‘’Ik weet waar ze is en ik ga er nu naar toe,’’ roep ik blij uit en ik ren naar mijn koffer. ‘’Lijkt je dat wel verstandig? Wie zegt dat ze alleen is,’’ vraagt Harry voorzichtig. ‘’Haz, alsjeblieft. Laat me gaan,’’ ik draai me om en kijk hem met puppyogen aan. Na lang twijfelen, stemt hij uiteindelijk toe. Met een glimlach van oor tot oor vlieg ik hem om de hals, ‘’je bent een schat.’’ Ik plant een kus op zijn lippen en ren bijna naar beneden met mijn koffer. Harry komt me achterna. ‘’Doe voorzichtig,’’ zegt Harry als we bij de voordeur staan. ‘’Ja pap,’’ zeg ik grinnikend. Hij steekt zijn tong naar me uit. Zwaaiend loop ik naar buiten, waar de taxi al staat. De anderen weten het nog niet, die slapen allemaal nog. Harry brengt ze straks op de hoogte. ‘’Naar het vliegveld alstublieft,’’ zeg ik tegen de chauffeur en ik ga op de achterbank zitten. Op weg naar Sharon.