Four.

Ik drukte gehaast de cijfers in en daarna hield in mijn telefoon tegen mijn oor. "Helle dear", hoorde ik mijn tante blij krijsen. "Doe niet zo schijnheilig!", siste ik kwaad. Ik hoorde een luide zucht van mijn tante komen. "It's not that bad", mijn ogen werden groot. Boos begon ik rondjes te lopen. "Not that bad?! Ik zit er wel mee opgescheept!", "Relax, Ryan", ik rolde met mijn ogen. "Onthoudt, zoals ik gezegt had: Dit is een belangrijke taak, verpest het niet!", ik hoorde weer het bieb geluidje. Ze had opgehangen, alweer. Ik schudde mijn hoofd. Ze eiste gewoon dat ik hier bleef. En "nanny" speelde over die kinderachtige tieners, of wat het ook waren. Nou ik had iets voor ze: Grow up! Ik draaide me vlug om. Ik greep naar mijn hart, die te keer ging. "Dude", piepte ik geschrokken. "Sorry", bloosde een jongen die nu voor me stond. Hij had krulletjes, die best schattig waren. Ik schudde mijn hoofd. Focus je, Ryan. "Ik moet gaan", zei ik vlug. Ik liep langs de jongen heen, het huis weer in. Ik wou mijn koffers pakken maar iemand greep mijn arm vast. Verbaasd keek ik op. In de ogen van de jongen met de krulletjes. "Please, ga niet", smeekte hij. Zijn ogen glinsterden van tranen. Ik beet op mijn lip. Hij raakte me met die blik. Ik trok me los uit de greep. "Ik kan niet helpen", zuchtte ik. Ik pakte mijn koffer en liep naar de deur. Maar algauw stond de jongen met de krullen als een bodyguard voor de deur. "Alsjeblieft, alleen jij kan helpen", ik rolde mijn ogen. Hij begon me te irriteren, en nogal. "Hoe dan?", ik sloeg mijn armen over elkaar. "Ze moeten het van iemand anders horen, dat we fout bezig zijn", zuchtte de jongen. Nu zuchtte ik. Hoe kon ik ze dan helpen? Ik was maar een "nanny". En nog wel eentje voor kleuters. "Alsjeblieft", smeekte de jongen weer. De jongen zuchtte. "Blijf hier tot morgen. Dan heb je hun gezien en kun je zien hoe erg ze zijn. En als je morgenvroeg het niet meer wilt, kun je gewoon gaan", ik maakte een 'mmm' geluid. Tot morgenvroeg? Ik zuchtte. Maar knikte algauw. "Oke dan", de jongen begon te glimlachen. "Dankje!", de jongen sloeg zijn armen om me heen. Hij tilde me op en draaide een rondje met me. Terwijl hij dat deed bleef hij maar 'dankje' zeggen. Half geplet zette hij me weer neer op de grond. "Dankje", zei hij nog eens. Ik knikte zwakjes.
Now the other guys, how bad are they?